Home KRYESORE Te fala nga Vlora, e bekuara, e lavdishmja…e braktisura e harruara e...

Te fala nga Vlora, e bekuara, e lavdishmja…e braktisura e harruara e perbuzura!

Nga Arben Abazaj

Rralle mund te ndodh qe privilegji dhe dhimbja te jene kaq ngusht bashkeudhetare e kaq prane njera tjetres ne nje plotesim mitik te hapesirave te njera tjetres sic jane keto kohe ketu ne Vlore!

Vlora e bekuara, e lavdishmja…. e braktisura e harruara e perbuzura!

Rrethuar me mal, lagur nga dy dete, ndritur nga dielli ne pjesen me te madhe te vitit, gjithe keto mrekulli i bashkangjiten nje varreze ku prehet shpresa e nje qyteti qe dikur gjalleronte me lavdine dhe jeten e tij!

“Kane vjedhur gjithshka qe e bente Vloren, Vlore”, me thote nje burre i vjeter, e pastaj vazhdon: “vec dinjitetit tone!”

Njerezit duket se nuk i perkasin me kesaj bote, madje edhe vete imazhi i rruges se zymte me palmat e thara e bejne kete pesazh edhe me te zi nga cmund ta kape fantazia e kujtdo!

Veshtire se mund te flitet me per qytetare qe e ndjejne per detyre e pergjegjesi te reagojne ndaj kesaj gjendje!

Nje kenge labe thyen heshtjen mortore: “Po ku je moj Vlora labe, Vlora trime e lirise”

Ndihesh vertet ne siklet!

Mendimi i pare qe te vjen ndermend eshte ta braktisesh, te ikesh. Por ku?

Edhe sa kohe do vazhdojme te ikim?  A eshte me e drejta nje ikje e pafundme?  Jo! Na duhet te qendrojme e do qendrojme!  Ketu!

Perballe atyre qe po na shtyjne cdo dite e me teper ne greminen qe vete e kane hapur!

Vlora ka nevoje per ne! Ne duhet te qendrojme ketu!

Share: