Eni Çobani është ndjerë jo fort optimiste. Si ndërmjetësuese ajo ka dalluar gjithmonë për një ndjenjë optimizmi që këtë herë na është zbehur.
Ajo Ka qënë në ndërmjetësimin e një cështjeje delikate, në të cilën një baba nuk gjente vend për të jetuar në asnjë prej shtëpive të fëmijëve.
Kjo e ka emocionuar pafund Enin, e cila ka kujtuar se ndjeshmëria e saj me këtë temë, lidhet edhe me humbjen e të atit pak kohë më parë ndaj te cilit shkruante se i mungonte nje burre si ai. Nisur edhe nga kjo, i ka dedikuar një status të gjatë kësaj historie, duke pyetur se ku po shkon ky vend.
