Fëmija im
Ka eshtra ende të brishta
Mish të njomë ngjyrë rozë
Të butë si një lepurush
Apo një qengj sytrishtuar
Para hanxharit të kasapit.
Ditën
Fati i mishtë i bijës sime
U shpëton për qime
Makinave
Me shpejtësi skëterre,
Fati i saj është i varur
Në fill të perit
Si fati i mackës
Që ajo e deshi aq shumë,
Por dikush
Ia përplasi në tokë.
Natën
Përpiqem ta çoj
Në livadhe përrallash,
Ku të keqen gjithnjë e mund e mira
Dhe princi i kaltër
Martohet me vajzën e varfër,
Por tek e dremit gjumi
Ajo gjithnjë më pyet:
– Mami,
Pse ma vranë mackën?
