Nga Dorian Koci

Parabolën e të verbërve

nuk mund ta ndalë askush.

Udhëtimi i tyre i çuditshëm

ka veçse një fund: Tokën e thatë.

Më të zgjuarit,

do kërkojnë krahë për të fluturuar

dhe kodin lakuriqëve të natës t’ua vjellin

por Ikarët janë të destinuar tu shkrihen krahët prej dylli,

kjo botë u përket Dedalëve që pareshtur eksperimentojnë.

Atëherë s’mbetet gjë tjetër

veçse një zvarritje pa start,

ku ai që do të arrijë i pari

s’i duhet vetëm të vrapojë shpejt,

por të dijë si tu vë shkopinj nën rrota të tjerëve

domethënë të fitojë një sy mes të verbërve

pa e ditur se diku larg, nga vende të tjera

Odiseja ka nisur shtegtimin drejt tij…