Enver Bytyçi
Para tri ditësh aktivistë të Vetëvendosjes sulmuan me vezë ministrin e Drejtësisë të Kosovës, Hajredin Kuçi. Të paktën krerët e partisë opozitare të aksionit revolucionar në Kosovë e kanë marrë përsipër këtë akt që dy të rinj kryen në rrugët e Prishtinës të premten e kaluar. Duke kaluar në intervistë të gjitha ato që kanë ndodhur dhe po ndodhin në Kosovë, më duhet të ndaloj në disa momente kryesore, me qëllim që t’i afrohem sa më shumë logjikës në veprimet e partisë së zotit Kurti.
Së pari më duhet të them se largimi nga kreu i Vetëvendosjes i Albin Kurtit u provua të jetë manipulativ dhe jo i vërtetë. Nuk ka rëndësi nëse një lider thirret si kryetar i një force politike, pasi ai të japë dorëheqjen. Me rëndësi është protagonizmi i tij. Albin Kurti dëshmoi se është de facto kryetar i Vetëvendosjes. Ai ka lënë në hije të gjithë lidershipin tjetër të opozitës, madje dhe Ramushin legjendar në raport me Albinin. Ai është bërë protagonist i të gjitha zhvillimeve në Kosovë dhe tashmë qytetarët janë vënë në dilemë nëse Visar Ymeri është apo nuk është kreu i Vetëvendosjes. Nëse shohim rrjedhat e zhvillimeve në opozitën e Kosovës, atëherë vërejmë shumë lehtë se aty ku ka tym dhe ku ka zjarr është Albin Kurti. Kur politika zhvillohet normalisht, atëherë del në skenë Visar Ymeri.
Edhe në rastin e Hajredin Kuçit, pak orë pasi ndodhi ngjarja, zëdhënësi i Vetëvendosjes mori përsipër aktin e sulmit kamikaz kundër një personi në detyrë, njëkohësisht profesor dhe doktor shkencash. Të njëjtën gjë bëjnë organizatat e shumta ekstremiste në botë kur ato kryejnë akte ekstremiste. Madje shpesh herë ndodh që akte të paorkestruara nga këto organizata merren si përgjegjësi e tyre, thjesht për të dëshmuar se janë gjallë në jetën politike e shoqërore. Nuk e di nëse drejtuesit e Vetëvendosjes kane ditur ose jo për sulmin e radhës kundër ministrit të drejtësisë. Por oponioni u njoftua se ajo është organizatore e këtij sulmi.
Së dyti, pse pikërisht Hajredin Kuçin? Mund të thuhet se janë gjuajtur me vezë edhe anëtarë të tjerë të kabinetit Mustafa. Por gjithçka pati ndodhur në ato ditë tensioni të paprecedentë në Kosovë. Ka disa ditë që Kosova duket se është rikthyer në jetën normale, ndonëse fragile të saj. Pikërisht kur është menduar se po rikthehet normaliteti dhe as vetë zotit Kuçi nuk i ka shkuar ndërmend se mund të gjendet pre e një aksioni të tillë, ai u përball me dy vezëgjuajtës aksionistë e revolucionarë të tillë, që vetë Leon Trocki do t’i kishte zili. Ndërkohë askush nuk ka dëgjuar gjatë gjithë këtyre ditëve e javëve të krizës politike në vend, që Hajredin Kuçi të jetë shfaqur me qëndrime ekstremiste kundër veprimeve të opozitës. Ministri i Drejtësisë respektoi kodin etik të vendit të tij të punës deri në limitet e perfeksionit, me qëllim që të mos bëhej palë në konfliktin midis Albin Kurtit dhe Isa Mustafës, megjithëse si anëtar kabineti ndoshta do të duhej të vihej në krah të kryeministrit. Por as këtë nuk e bëri ai. Atëherë pse e gjuajtën me vezë?
Unë besoj se Vetëvendosjes, disave në LDK dhe madje edhe në PDK nuk iu konvenon një ministër I aftë si Hajredin Kuçi. Mbaj mend para pesë vitesh, kur po bisedoja me nënkryetarin e Lidhjes Demokratike të Kosovës të asaj kohe, Ekrem Kryeziu, dhe ai më thoshte: “Ne i gëzohemi faktit që PDK nuk ka ndonjë tjetër me performancën e Hajredin Kuçit, se ndryshe kurrë nuk do të vinim në pushtet”. Sinqerisht m’u kujtua kjo bisedë, teksa po kërkoja të gjeja arësyet e sulmit kundër ministrit të Drejtësisë së Kosovës. Dhe nuk gjej do arësye tjetër veç faktit se ai është ministri më i aftë i qeverive të dhjetë viteve të fundit. Dhe nëse i përmbahemi fabulës se “Pema me kokrra gjuhet me gurë”, atëherë do të shkonim në një variant, sipas të cilit ministri Kuçi u sulmua si një pemë me kokrra për shtetin dhe qeverinë e Kosovës. Aftësia e maturia e tij i bën mesa duket hije jo vetëm opozitës, e cila duket se është instrumentalizuar nga një pjesë e pozitës, dmth është vënë në lojën e interesave personale e klanore në Kosovë. Nuk dihet me ose pa qëllim, me ose pa shpërblim, por fakt është se Vetëvendosja kishte njëmijë arësye psh të sulmonte ministrin e brendshëm, i cili drejton policinë e shtetit, me të cilën opozita është përballur dhunshëm. Nuk ishte ministria e Drejtësisë e përfshirë në asnjë akt antiopozitar. Megjithatë ministri i drejtësisë gjuhet sot me vezë e nesër nuk dihet me çka.
Por akti në fjalë mund të arësyetohet edhe në një drejtim tjetër. Albin Kurti dhe ndonjë deputet tjetër i Kosovës kanë kryer vepër penale, duke hedhur gazlotësjellës në parlament. Që t’i shpëtojnë drejtësisë ata kaën tri rrugë: Osë ta detyrojnë parlamentin në kushte jo krize të shpallë amnistinë e veprave penale të kryera nga këta dy-tre deputetë, ose ta çojnë Kosovën në gjendjen e Shqipërisë së vitit 1997. E treta mundësi është të përgjigjen para drejtësisë.
Por pikërisht këtë mundësi të fundit ata duan ta evitojnë. Prandaj, me qëllim që t’i bëhet presion drejtësisë, dmth prokurorisë dhe gjykatës, ata kanë përzgjedhur të qëllojnë me vezë ministrin e Drejtësisë. Me këtë rast “vrasin” dy zogj: Dëmtojnë kabinetin e Isa Mistafës, dhe duan të paralizojnë me presion rrugësh sistemin e drejtësisë. Dhe të dy këto aspekte i kanë lançuar si të ashtuquajtura shkaqe të aksionit të voeve. Kanë thënë se gjuajtën për shkak se Kuçi është pjesë e qeverisë që ka nënshkruar marrëveshjen me Serbinë dhe kanë specifikuar se “nuk kemi besim te drejtësia”.
Nëse i analizojmë këto du sebepe të Albin Kurtit, atëherë dalim te e vërteta se Hajredin Kuçi nuk ka nënshkruar marrëveshje me Serbinë. Nënshkrimin e tyre e kanë bërë fillimisht Thaçi e pastaj Isa Mustafa. Po me Hashim Thaçin nuk ia mban Albin Kurtit të merret, prandaj merret me profesorët e qeverisë dhe të veprimtarisë akademike të Kosovës. Duhet të jesh rrugaç me diplomë që të sulmosh një profesor-doktor. Hajredin Kuçi është Fehmi Agani i qeverisë së Kosovës edhe pse kjo qeveri nuk ka të bëjë aspak me performancën e qeverisjes së Ibrahim Rugovës. Dmth zoti Kuçi mund të krahasohet me Fehmi Aganin, por në përmasa më të vogla, për shkak se përmasat morale të kësaj qeverie janë një milion herë më të vogla sesa të qeverisjes së Ibrahim Rugovës.
Nga ana tjetër përceptimi i Vetëvendosjes nuk është përceptimi i Zotit në qiell. Sipas logjikës së Albin Kurtit, nëse ai e përcepton diçka se është e keqe, ajo duhet sulmuar, linçuar dhe ndëshkuar. Dmth Albini vuan sëmundjen e diktatorëve: Ai vendos çka është e mirë e çka është e keqe, çka është patriotizëm e çka është tradhëti. Më bën përshtypje se në Gjermani këtë mënyrë përceptimi e zhvilloi një austriak si Hitleri. Në Serbi, një serb I Malit të Zi, si Milosheviçi, në Bosnjë një serb I Malit të Zi dhe një serb I Serbisë, Karaxhiç e Mlladiç. Tash në Prishtinë filozofinë e gjykimit e madje të ndëshkimit arbirtrar e zhvillon një shqiptar i Malit të Zi, Albin Kurti. Albini e zbuloi “grupin armiqësor” të Prof. Dr. Hajredin Kuçi! Po pse thirret në përceptimin e tij kreu faktik i opozitës së Kosovës? Sepse ka llogari me drejtësinë. Që llogarinë të mos e shlyejë, atëherë duhet sulmuar drejtësia. Ky është shteti që nesër do ta demonstrojë, nëse vjen në pushtet Albin Kurti. Kur një opozitar ose një opozitë i bën presion drejtësisë pa marrë pushtetin, çfarë do të prisnin qytetarët e Kosovës, pasi ajo të vijë në qeverisje? Kuptohet një system drejtësie të politizuar dhe për pasojë edhe të korrupptuar. Opozita e shpresës po shndërrohet kështu në opozitë të dhunës mbi drejtësinë.
Sulmi mbi Hajredin Kuçin ishte thjesht një sinjal, një shenjë, një akt më tepër për të dëshmuar se çfarë përfaqëson opozita e Albin Kurtit.
