Nga Gresa Hasa
Pas gropave te “Myslym Shyrit”, ne dite me shi, rruga ime e preferuar eshte “Jul Variboba” (ku gjendet kafe-librari E7E). Qe te kuptohemi: trotuari nuk eshte i ngushte ”“ anash ca kercunjve te shtremba nuk  jane shtruar nje hap pllake majtas dhe nje hap pllake djathtas. Nese je me fat dhe asnje laco nuk e ka parkuar Land Rover-in ne hapesiren mes kercunjve, mund te hidhesh matane me ndonje pirruete amatore.
Por sigurisht ky fat i bardhe s’para me shoqeron sepse pervec (disa) kater-rrotakeve te lacave, perpara kam edhe nje tufe pjeshkash qe ecin dyshe-dyshe, bejne selfie, ulerasin per floket e piastruara dhe nuk shohin fare, po FARE!
Nje casti kur njera prej tyre vendos te ndaloje sepse e kane kapur krizat e zgerdhirjes, per te shpetuar syrin e majte nga cepi i cadres se pjeshkes, hidhem nje hop ne rrugen kryesore. Ketu kalojne njeheresh: nje Speed Taxi, dy furgona dhe nje Mini Cooper. Te gjithe i bien me rradhe borive. Pjeshkat tremben e vijojne te ecin. Une kthehem ne trotuar dhe pas ketij sikleti mbushem me fryme dhe llogaris shpejtesine e makinave tek rruga e Elbasanit dhe aftesine time per te kaluar matane si ne ndonje skene GTA-je.
