Nga Mitro Cela
Në vitin 1993 erdhi në Tiranë Gjon Sinishta. Në rini, ishte rritur me vjerin tim Matish Shestani. Rreth viteve 50-të ishte arratisur. Për shumë vjet punonte si Profesor në një nga universitetet e San Fransiskos. Botonte një Buletin të njohur në shumë qarqe akademike të botës. Erdhi në Shqipëri për të ndjekur vizitën e Papës në vendin tonë.
Qëndroi për 10 ditë si mysafir në shtëpinë tonë. Një ditë .më thotë se donte të bënte një reportazh për Shqipërinë. Veç të tjerave donte të bisedonte me Sali Berishën, Pjetër Arbërorin, Nexhmie Hoxhën ( në atë kohë e burgosur) dhe me me tre kryetarët e feve.
Pjetër Arbërori na priti në zyrën e Kryetarit të Kuvendit të Shqipërisë. Pjetri I tregoi për një roman që kishte shkruar në burg. Hapi një sirtar dhe nxorri një kuti. Brenda në kuti, në fletë cingari, me një shkrim si kaligrafi, “prehej” romani.
-Me besimin tek Zoti, mendoj se një ditë romani do botohet!
-Ju kini qenë në burg 28 vjet. Mos vallë Perëndia u kishte lënë në harresë? ”“Pyeti Gjoni.
-Jo. Jo. Përkundrazi! Zoti më ka qëndruar gjithë jetën pranë. Ishte Zoti, që I dha jetë nënës sime, të rrojë dhe ta gjej të gjallë kur dola nga burgu. Vdiq në duart e mia. Unë ja mbylla sytë. Unë e varrosa. Dhe kjo është vepër e Zotit! Ishte po vullneti I Zotit, që në moshë të thyer, të martohem dhe të vëmë kurorë në kishë, me një vajzë të rrallë. Dhe e do edhe një punë tjetër të bukur të Zotit? Më fali dy fëmijë si drita: Djalë e vajzë!
Unë dëgjoja si kallkan. Fjala e Pjetrit më çorjentoi. Në gjëndje shoku dëgjova rrëfimin e Gjonit për Pjetër Arbërorin:
-Edhe mua Zoti më ka qëndruar gjithmonë pranë. Unë jam me kancer. Mjekët më kanë dhënë 1 vit jetë. Por Zoti më ka dhënë fuqi e besim, për të përfunduar disa punë që i kam nisur 10 vjet më parë! Kam lënë një amanet: Hirin i trupit tim të varroset në Shkodër.
Ishte radha e Pjetrit që të përlotej…Mua më dukej sikur jetoja jashtë kohe!
Në vitin 1994 Gjoni vdiq. Dy vjet më vonë, Tereza dhe Majkëlli, gruaja dhe djali i Gjon Sinishtës, sollën në Shkodër një kuti me hirin e trupit të Gjonit…
