Nga Lis Bukuroca
Kemi mësuar në shkollë se jemi të mirë, të drejtë dhe burra të mëdhenj. Të tillë në fakt jemi pakica. Pjesa dërmuese jemi oportunistë dhe të gatshëm për t’u shitur. Për lekë shesim çdo gjë…
Mendoni pak në këto dy fakte: stalinisti në Shqipëri formoi parti demokratike. Ne shqiptarët e bëmë kryetar dhe e votuam si kryeministër. Ky stalinist që furnizonte Millosheviqin, që u zu duke shitur dhe detin, akoma ka peshë në skenën politike shqiptare. Në asnjë vend tjetër europian, nuk do të kishte qenë jashtë, por në burg.
Mendoni pak tek tjetri: Punoi për Millosheviqin derisa iu nevojit atij, pastaj u fut në kazanin e madh të quajtur LDK, u dezinfektua dhe sot është Kryeministër i shqiptarëve të Kosovës, edhe atë, me ndihmën dhe mbështetjen e atij që deri dje e konsideronte tradhtar. Tash ky Kryeministër ndjek Albin Kurtin, siç bëri shefi i vet, Millosheviqi para lufte.
Oportunizmi
Ne nuk jemi as atdhetarë, as nuk jemi mirënjohës, as të drejtë, as nuk na intereson interesi nacional, por vetëm ai personal. Ne jemi kombi më i çuditshëm në Europë. Kudo atdhetarët janë njerëz modestë, tek ne janë milionerë. Kudo tradhtarët burgosen, tek ne janë në krye të vendit dhe prandaj kanë lejuar degradimin tërësor në të gjitha fushat institucionale dhe jashtë tyre.
Dhe të themi se jemi normal, mund të thuhet, por nuk është e vërtetë, por nuk është e vërtetë, nuk jemi normal, sepse nuk njohim parime dhe burrëri. Nuk jemi normal sepse kemi pjesëtarë që urrejnë ata që na nxorën nga malet dhe na kthyen në shtëpi; ata që na rindërtuan shtëpitë dhe na falën shtet. Hebrenjtë janë bërë hi, por pas lufte nuk ka dalë një hebre të vrasë një gjerman. Ne kemi vrarë pilot amerikanë, që kanë bombarduar Serbinë dhe disa tjerë qenë arrestuar në SHBA, që po përgatisnin sulmin kundër çlirimtarëve. Serbët nuk janë hakmarrë kundër amerikanëve për bombardimit, ne kemi vrarë pse na çliruan. Serbët shpresojnë të kthehen në Kosovë dhe përpiqen ta përfitojnë SHBA-në, tek ne nuk janë pak ata që do të dëshironim largimin e amerikanëve dhe kthimin e Serbisë brenda.
Viktima të përjetshme
Mënyra më e butë për ta definuar veten tonë është: ne nuk jemi popull normal. Jo vetëm pse votojmë maskarenj, jo vetëm pse durojmë ata në pushtet që nga viktima, na shndërruan në kriminel, por pse nuk njohim parime bazë edhe pse nuk mund të lidhemi për asnjë kunj. Copëtimi jonë nuk është vetëm rezultat i agresionit të fqinjëve, por edhe i gatishmërisë tonë për t’u shitur.
Edhe ata që synojnë pushtetin, nuk e bëjnë për interesa nacionale, por pse kanë frikë se do të vdesin pa vjedhur.
Se nuk jemi popull normal, tregues është edhe Akademia e Shkencave dhe Arteve të Kosovës dhe Universitetet dhe spitalet dhe Gjykatat dhe Prokuroritë dhe Policia. Një popull në këtë gjendje, as nuk mund të ndihmohet sepse ai popull, gjithmonë beson se është viktimë, por kurrë nuk gjen fajin tek oportunizmi i vetë, tek shiltet, tek dremitja, tek jetesa nga puna e huaj dhe tek zvarritja e vet.
Kur i fshehim simptome mjekut, a shërohet njeriu?
Bëhemi të mirë vetëm, kur të kuptojmë se sa të keqinj jemi, jo duke fshehur të metat tona kronike dhe duke u krenuar vetëm me të vdekurit, por duke na mbuluar turpi me të gjallët që po na sundojnë. Shqiptari një herë duhet ta kuptojë se nuk ka asnjë të drejtë të mburret me veprat e huaja, por vetëm me të vetat. Asnjë njeri nuk ka bërë vepra për t’u mburrur dikush me të, pro ka dhënë kontributin që ka ditur më së miri ta bëjë. E ka falur veprën e vet si shembull, jo për ta fshehur dikush turpin e vet duke u mburrur me veprën e huaj. Një popull korrigjohet vetëm kur shërohet nga brenda dhe kur izolohen dhe kur neutralizohen qelizat kanceroze qysh në lindje.
