Nga Indrit Vokshi
Vende dhe popuj përgjatë historisë, kanë ra në dekadencë por në një moment janë bashkuar dhe e kanë kthyer timonin. Kurse të tjerë popuj janë shuar, kur kanë ra në dekadencë e nuk kanë mundur të bashkohen në një moment e ta kthejnë timonin kah e mbara. Shqiptarët në kohë kritike përgjatë historisë, mirë apo keq, janë mbledhur në kuvende të mëdha kombëtare për të vendosur shpëtimin e vendit. Sot jemi përsëri në kohë kritike.
1. Sistemi arsimor nuk po nxjerr brezni që mund t’i përgjigjen aspiratave dhe nevojave të zhvillimit.
2. Gjyqësia po ashtu.
3. Model ekonomik premtues nuk kemi – varfëria kërcënon ta mbajë individin të dobët e t’ia pamundësojë shpërfaqjen e talentit dhe dhuntive të tij në fusha të ndryshme (kështu po i mohohet vendit edhe ajo pasuri njerëzore që e ka natyralisht – po i mohohet përparimi).
4. Klasa politike-administrative nuk ka motiv për ta nxjerrë kombin nga dekedanca, sepse kësaj gjendjeje ia kanë vjelur frytet e duan t’ia vjelin prapë.
E para këtyre fakteve të frikshme për kombin, nevojitet një kuvend kombëtar midis të gjithë aktorëve, partive, institucioneve, komuniteteve fetare, botës akademike e çdokujt, ku të vendoset shpëtimi i shqiptarëve. Të lihen mënjanë rrena, të pranohet se arsimi ka qenë politik e të nënshkruhet me përgjegjësi para vendit depolitizimi i arsimit.
Të lihet mënjanë rrena dhe të nënshkruhet krijimi i një trupe të administratës publike të paprekshme nga politika. Të lihet mënjanë rrena e demagogjia e të nënshkruhet mosndërhyrja në gjyqësor.
Ligjet janë, thjesht unë, ti, ai, ne, të gjithë bashkë, duhet t’i rrisim e t’i forcojmë pretendimet tona përballë pushtetit, që ata të cilët drejtojnë të mos kenë rrugë tjetër përveç zbatimit. Kjo është e vetmja mënyrë për të shpëtuar ketë komb e secili prej nesh ka rol dhe përgjegjësi për ketë shpëtim – (nuk do të na e zgjidhin alienët e as ambasadorët).
Përndryshe historia mund të na përmendë si një popull që si shumë popuj u zhduk për shkak të zullumit e korrupsionit të tij.
