Një anekdotë tregon se një ditë Perendia ishte i mërzitur me njerëzit dhe urdhëroi ëngjëjt e tij: « Thirreni Karl Marksin dhe e vini atë tek porta, kështu që sa herë të trokasin tek porta ai të thotë : Perëndia nuk ekziston. Ai s’është këtu”.Kjo anekdotë na bën për të qeshur tani, po para disa vitesh në Evropën Lindore, kjo anekdotë mund të çonte direkt e në burg, pasi Zoti ishte i burgosur brenda zemrave të njerëzve që ruanin shpresën dhe dritën e Perëndisë.
Po Zoti ishte i dënuar.Vetëm fjala Perëndi, mund të çonte në ferrin e gulagut. Përse ata kishin kaq frikë nga Perëndia? Mos vallë donin të zinin vendin e Tij në mendjet dhe zemrat e popullit? Mos vallë fjala Perëndi ju kujtonte se ishin të vdekshëm, se ata udhëheqësit e lavdishëm të vendeve të izoluara nga drita e Perëndisë do të largoheshin një ditë nga skena e jetës, por Ai, Ai ishte i pavdekshëm.Ai ishte, Ai është dhe Ai do të jetë përgjithmonë!
Çfarë mund ti thoshte Perendia atyre udhëheqsve që detyruan popuj të tërë të mohonin Perëndinë, në ditën e Gjykimit të Madh? Perëndia do ti kërkonte ndoshta llogari për priftërinjtë si Jerzy Popieluszko të masakruar nga regjimet totalitare, për imamët si Sabri Hafiz Koci të dergjur burgjeve, per rabinët e vdekur gjatë Luftës së Dytë botërore. Përse i shkatërruat kishat, xhamitë dhe sinagogat?
Përse luftuat me Perëndinë? Përse jetoni për të shkaterruar krijesat e Tij ? Përse kjo mizori ? Përse ky persekutim ? Kush mbjell urrejtje, nga urrejtja do të zhduket. Kush mbjell helm, vetëm helm do të korri.Njeriu që do të kujtohet për keq ka mbyllur dyert e zemrave të brezave që do të vijnë, ai ka mbyllur dhe dyert e parajsës.Ai që sfidon Perëndinë është i humbur. Nuk mund të luftosh kundër diçkaje që s’ka fund, që është e pavdekshme. S’mund të luftosh kundër diçkaje që të krijoi dhe si Artist i Madh i Jetës, Ai e njeh veprën e Tij, i di të metat dhe vlerat, njeh sekretet më të fshehta të zemrës dhe pikën e dobët gjithashtu. Mos mendoni kurrë o njerëz se mund të arrini Perëndinë! Ju keni për tu gjendur si parardhësit tuaj që donin të ngrinin një Kullë që të arrinte Qiellin, por Zoti i ngatëroi gjuhët dhe kjo ishte historia e Kullës së Babelit.
Njerëzit përpiqen të imitojnë Perëndinë jo me mirësinë dhe dashurinë që ai i fal çdo qenie të universit,por duan të bëhen vetë Zot në vend të Zotit, por gjithë këto përpjekje do të përfundojnë si Kulla e Babelit. Ai ishte,Ai është dhe Ai do të jetë përgjithmonë. AMEN.
