Përktheu Elona Caslli
Dhe kur iknin të gjithë
mbeteshim veç ne të dy,
mes gotave bosh dhe hirtoreve të mbushura plot.
Sa mirë ndihesha, kur e dija se ti ishe atje,
tamam si rryma që nuk nuk rrjedh
e vetme përballë meje
buzë natës.
Ti qëndroje gjatë,
ti ishte përtej kohës,
ti ishe ajo që nuk ikte
sepse e njëjta nënkresë
dhe e njëjta ngrohtësi
do të na thërrisnin përsëri
për ta zgjuar ditën e re
bashkë, të qeshur dhe të pakrehur.
