Përveç dhunës dhe vrasjeve që dominojnë në romanin “Psycho” të Ilir Muharremit, aty ka edhe akte seksuale, sa duken delikate janë të gjalla, plot argëtim, shqetësime të brendshme dhe shumë bukur të përshkruara. Tabut thyen në bisedat shumë të çiltra për seksin edhe pse kjo letërsi ndalohej nga kritikët dhe masa, ‘Psycho” i paraqet krejt të çveshura. Në fakt letërsia e cila trajton erotiken nuk duhet të merakoset se çfarë është turpshme, por duhet të hap një botë të re, e këtë e bën romani “Psycho”.
Kryesorja është se lexuesi fillon të vetëllastohet, eksitohet përmes fragmenteve pikante me përshkrime të hapura dhe vërtetë është një libër tronditës. Edhe shumë shkrimtarë botëror kur krijuan vepra erotike e dinin se do të përballeshin me mosmiratimin dhe shmangien e komunitetit letrar. Ata i shkruan dhe letërsia erotike duhet të shkruhet e të vazhdohet.
Në vazhdim po ju sjellim disa fragmente erotike nga ky roman:
Fjalimet i lëmoja shumë mirë, madje edhe juve do ju pëlqenin zotëri. Veçanërisht kur përshkruaja flokët, vetullat, sytë dhe trupin. Thelbin e dija veç unë, nuk isha asgjë, isha i dhimbshëm, nuk ja vlente të kapeshin pas meje, dhe jeta ime pak e njihte lumturinë. Në fillim nguliteshin, pastaj bëhej vonë të më braktisnin. Arsyet e thelbit i mbaja sekret sepse më pëlqente të flija me misteret e tyre. Unë i besoja gënjeshtrave të mia, bëhej pjesë e rolit tim. Femrat e ndjeshme u mundonin të më kuptonin, por dështonin. Disa tjera vërenin se respektoja lojën, ato qenë të padurueshme menjëherë kalonin në çastet reale të jetës. Unë fitoja gjithmonë, sepse përveç që i dëshiroja kënaqja veten time, ngaqë i besoja fuqisë sime dhe arritjeve….
U shtriva në shtrat dhe e ndjeva kur u ul. I mbylla sytë dhe në atë çast po zbathte çorapet, xhinset, bluzën dhe të brendshmet. Ashtu siç isha edhe unë i shtrirë fillova të zhvishem. U puthëm. Ndaloji dhe më tha: “Sa kohë ke pa bërë dashuri me ndonjë femër?”. Pesë ditë. “Pesë ditë?”. Po. “Nuk e paske hak të çmendesh pas mishit tim”, tha ajo për të vazhduar. “E di që të kam ëndërruar mbrëmë? Po hapja këmbët dhe vrima ime nuk ishte e virgjër, ishte si një gropë e madhe e mbushur me gjithfarë gjërash lodrash të lezetshme, arushë, luanë që më shqyenin.” U puthëm shumë. Fërkoja gjinjtë në formë dardhe….
U shtrimë në shtrat dhe u futem përfund batanijes. Nuk u zhveshëm të dytë menjëherë. Unë i pari hoqa çdo gjë që kisha. Ajo ende i mbante veshur brekët, nuk më kujtohet saktë çfarë ngjyre i kishte. Unë rrash i pari, pas meje ajo. U shtrëngonim. Filluam të putheshim, nuk ja preka p.., kapja dorën e saj të ma prekte rr…. E mori dhe nuk dinte ta fërkonte, kjo më bënte nervoz. Rrushi rritej. Ajo nuk e shikonte që në fillim….
U përqafuam. U puthëm, u puthëm gjatë, dhe ajo më kishte rrokur dhe shtrëngonte më gjithë forcën. Edhe unë tretesha në përqafimin e saj. Nganjëherë shkëputeshim sepse kishim pak mirësjellje. Pa një pa dy, ngriti pak njërën këmbë, përveç që hoqi pantallonat, brekët i kishte mbathur ngjyrë rozë. Sa më pëlqenin. Puthja buzën e poshtme, ja tërhiqja me gjithë forcën e dhëmbëve, nuk ankohej, dhe kjo ma eksitonte rrushin. M’u bë dru. E kapi vet dhe e afroi te p… Palla nuk mund të rrëshqiste sepse nuk ishte lagur.
