Nga Gladiola Jorbus
Një portret që ka pushtuar pikturat më të famshme të Rilindjes Italiane. Simonetta Vespucci – gruaja më e bukur dhe më e admiruar në Firence. Simonetta Cattaneo Vespucci, fisnikja e famshme e Rilindjes, ende konsiderohet si muza apo e dashura e Sandro Botticelli.
Imazhi i Simonetta Vespucci –t është absolutisht njëra ndër modelet më të spikatura në pikturën italiane. Ajo identifikohet me Venusin në tablotë “Primavera” dhe “Lindja e Venerës”. Fytyra e saj u përjetësua pikërisht nga piktori i mirënjohur i Rilindjes Italiane Sandro Botticelli. Ajo ka qenë muzë frymëzimi edhe për vetë Lorencon e Mrekullueshëm, i cili ka shkruar katër sonete pas vdekjes së Simonettës, në kujtim të saj.
Ndërkohë që Lorenci I Mrekullueshmi i dedikoi vargje bukurisë së flokëverdhës magjepsëse, teksa një tjetër piktor Piero di Cosimo, kishte pikturuar portretin e Simonetta Vespucci-t, në të cilin ajo shfaqej e veshur si Kleopatra me një nëpërkë që shëmbëllen si varëse rreth qafës së saj.
Bukuroshja e Rilindjes ka lindur si Simonetta Cattaneo de Candia në vitin 1453 (historianët nuk pajtohen në lidhje me vendin, nëse është Genova apo Portovenere). Të dhënat e pakta biografike na tregojnë se kur ishte 16 vjeç, ajo u martua me Marco Vespuccin, pinjoll i njërës prej familjeve më të pasura, aleatët e Medicit.
Simonetta ishte një grua elegante, fine dhe e shkëlqyeshme, me një çehre të zbehtë, me sy të mëdhenj të qartë, që ndriçonin fytyrën, e kornizuar nga flokët e saj me onde.
Të gjithë të rinjtë më të shquar të Firences në atë kohë u pushtuan nga hiri i tij, para së gjithash vëllai më i vogël i Lorencos, Giuliano simpatik, i cili ndërkohë ndoshta u bë i dashuri i tij.
Ekziston një legjendë shumë romantike që lidhet me Simonetta Vespuccin. Në kronikat e kohës, ajo konsiderohej nga bashkëkohësit e saj, si gruaja më ë bukur dhe me të ra në dashuri Giuliano de Medici. Rreth fundit të shekullit të pesëmbëdhjetë, ai u vendos në Firence, së bashku me vëllanë e tij Lorenzo il Magnifico. Teksa ky i fundit kishte në focus shtrëngimin e frerëve të politikës së qytetit, Giuliano impenjohej në gara të ndryshme për të fituar dashurinë e Simonettës. Mori pjesë në një turne, ku spikaste flamuri i tij, nga njëra anë, portreti në kanavacë i Simonettës, pikturuar nga Botticelli, kurse në anën e pasme të flamurit lexohej diçitura: “ një dhe e vetmja.”
Midis dy të rinjve lindi shkëndija e dashurisë që nuk pati asnjë të ardhme: Giuliano u vra në prill të 1478, ndërsa vajza vdiq shumë mundësisht nga murtaja në moshën 23- vjeçare në vitin 1476.
