Nga Gladiola JORBUS
Muzgëtira zbriti mbi kaktuset gjembake.
Etjen e buzëve nuk mund ta shuash brenda meje,
në një botë surreale ku s’kemi nevojë –
as për prekje, as për ujë, as për dritë.
Përbindëshat e heshtjes ulërijnë nga lokomotiva e kohës.
Dhe gishtërinjtë e dëbortë lënë gjurmë mbi pentagram.
Pulëbardhat mërguan diku larg…
atje ku imagjinata e poetëve s’ mbërrin dot…
atje ku hëna derdhet në amforën romake
si gurgullima e një ëndrre mbi vargjet e Ovidit.
