Nga Arta Zajmi
Sa shume mall ka njeriu…
Ne cdo etape te zemres se tij..
Fle nje e pathene..
Fshihet dicka e bukur apo
Vuan per ta kujtuar…
Thjesht i behet peng malli..
Ne te rrahurat e kohes qe iken me vrull..
Ndalesh dhe mendon e thua,
Ku m u tret ky mall.
Fjalet lene gjurme ne letren e bardhe,
Vetem aty ruhet i shkreti mall.
Ne agun e pare shkruhen kujtimet…
Ne melodine me te bukur
Kujtojme mangesine e fjaleve..
Perqafimet qe duam t iu dhurojme..
Hyjne thelle ne sirtarin e kujtimeve..
Aty ku fle dashuria ,ciltersia
Kurorezohen ne petkun e stines..
Ne porten e pranveres lehtas shfryjme te pathenat..
Dhe ne dremitemi se kerkuari …
Me te deliren e pashfaqur nder vite..
Peeshperisim ne vete fjalen mall..
S mund ta shfaqim ate shpesh..
Per ke e kemi dhe arsyen perse vuajme..
Behemi peng i mallit,per mallin qe zemra
Vuan,lengon ,dremitet..
Ndaj malli ka forcen e shkembit..
Aq sa njeriu s ka force ta perballoje…
Dhe secili mall shton mallin…
Ne renkom zemrash ndiejme ,malll…
Duam apo s duam, jemi peng te mallit!
Arta
Me :20.02.2023
