Nga Alma Lleshi
Pasi u gjetën rrënojat pranë Titanikut dhe kompania OceanGate lëshoi një deklaratë se të pesë pasagjerët e Titanit supozoheshin të vdekur, u shkrua përfundimi tragjik i rastit të nëndetëses së zhdukur.
Por ndërkohë, kanë kaluar vetëm pak ditë nga mbytja e anijes në Pylos, e cila numëroi qindra emigrantë të vdekur dhe që nuk mori kurrë të njëjtën vëmendje si rasti Titan.
Një ditë para se të gjendeshin rrënojat e nëndetëses, lajmi u bë kryefjalë në shumë vende, që nga momenti i zhdukjes së saj, dhe u mobilizuan burime të mëdha në përpjekje për të shpëtuar pasagjerët.
Miliona njerëz e ndoqën ngjarjen drejtpërdrejt dhe ne u bëmë, në një farë mënyre, të gjithë ekspertë.
Është krejtësisht normale të ngecesh me historinë e Titanit sepse, padyshim të kujton një skenar filmi.
Por është shumë larg nga tragjedia e fundit detare, duke tërhequr një sasi joproporcionale të vëmendjes dhe emocioneve.
Të mërkurën e kaluar, një nga ngjarjet më të rënda të mbytjes së anijeve ndodhi në Mesdhe.
Një varkë me rreth 750 persona, kryesisht emigrantë nga Pakistani dhe Afganistani u fundos rrugës për në Itali. Në strehën e saj kishte njëqind fëmijë.
Po por nuk ishin 100 fëmijë milionerësh, njëqind frymë fëmijësh.
Ndërsa numri i saktë i të vdekurve mbetet i panjohur, deri më tani dihet se 78 janë konfirmuar, ndërsa 500 të tjerë janë të zhdukur.
Këto janë statistika tronditëse, megjithatë qindra emigrantë të vdekur dhe të zhdukur nuk morën një pjesë të vogël të vëmendjes, që iu kushtua pesë eksploruesve të pasur.
Peshkarexha me rreth 750 persona, kryesisht emigrantë nga Pakistani dhe Afganistani, u mbyt.
Rojet bregdetare greke dhe zyrtarët e qeverisë, duke iu përgjigjur kritikave për trajtimin e katastrofës, thanë se pasagjerët refuzuan çdo ndihmë. Nga ana tjetër, të pasurit e nëndetëses “nënshkruan një deklaratë ku pranonin rrezikun e vdekjes”.
Sipas statistikave, tashmë Mesdheu është kthyer në një varr masiv. Çdo vit, dhjetëra mijëra njerëz ikin nga varfëria dhe persekutimi me shpresën e një jete më të mirë, dhe çdo vit qindra vdesin në përpjekje për të prekur ëndrrën.
Vetëm në vitin 2022 janë mbytur mbi 1.200 persona në Mesdhe, ndërsa që nga viti 2014 kemi rreth 25.000 të vdekur .
Është e vështirë të imagjinosh këto shifra, këtë agoni. Dhe pikërisht ky është problemi.
Nëse jemi më të tërhequr nga historia e pesë miliarderëve në një nëndetëse, sesa nga historia e 750 të mbyturve në një varkë peshkimi, nuk është sepse jemi më të këqinj apo pashpirt.
Kjo ndodh edhe sepse tragjeditë masive janë përtej mendjes njerëzore.
Sepse fundja, një vdekje është tragjedi, një milion vdekje janë vetëm statistikë.
