I ngadalësova hapat
e pashë orën tek vraponte
Kontrollova mesazhet por askush spo më dëgjonte
Kërkova me ngulm të vonoj rrugëtimin
Me shpresën se dikush do ti përgjigjej trishtimit
Se kuptova se si mund të veproja
më shumë se cdo kënd ty prita të lajmëroja
Më lodhën mendimet
kokën në xham mbështeta të mbyllja pak sytë
Ashtu më keq, më doli, u zgjova
nga ëndrra që stres me shkaktonin
Çfarë don që të mendoj?!
kur asnjë pergjigje s’marr ?
Edhe koha kalon ikën me shpejtësi
sado që mundohem ta mbaj aty, më kot
Më kthehen mendimet ashtu kuturu
sa të kam pritur sonte me dalshin këta dy sy
Edhe ecja , mendoja, shpresoja sërish
por asgjë s’ndryshoi, këtu jam akoma , ty duke të prit
I ka pritja ëndrrat?
I vret a i mban gjallë?
Çuditem me veten sa shumë paskam qarë
Askush s’mi pa lotët
Njeri s’më beson dhe mbetem me veten ashtu si gjithmonë
16/05/2024
Marsy
London
