Nga Arsinoi Zengo Kallco
Të doja të dua më shumë se vetja
Kurrë nuk të krahasova
Gjysma ime më e mirë
Dua të mbaj mënd si të tillë!
Ditët shkonin unë pranë të shtrëngoja
Dhe gjaku vlonte, ndjenjat përlesheshin
Ty nuk të bëhej vonë sa shumë të doja
Britmat e tua të kishin marrë shpirtin!
Gëzoja se vite plot kaluam
Sa shumë dashuri dhuruam
Tani më as vetë nuk di si
Kush është pra shkaku i lotëve të mi?!
A mundesh të lëndosh një zemër si kjo
A mundesh të bësh këta sy të lotojnë
A mundesh të shuash vargjet në poezi
A do mundesh emri yt të mos ekzistojë!
Arsinoi ✍️ 30.06.2024
