Poezi nga: Maria Antonietta Rimoli
(poetja jonë arbëreshe)
UNË DHE SHPIRTI I ZOTIT´ NDON
Eci përgjatë shtrirjes së parë
te udha Pulinit,
në dalje të kishës
Zoti Ndon përballë meje … 20 hapa
I thërras:
- “Zo´!
Më prit, po vij”
“Por ti vrapon.
Nuk mundem,
më duhet të eci ngadalë”
“Unë do të bashkohem me ju
dhe marrim rrugen e zakonshme bashkë”
Ai më pret
Fillojme kuvendimin ..
Gëzues dhe i gëzuar
Ai më pyet çfarë po përgatis për emisionin e radhës
i tregoj
Më pas më pyet
nëse do të shkoj në Shqipëri
..apo në Kosovë.
I thëm se do të shkoj fillimisht në Shkodër,
pastaj në Ferizaj
“Edhe unë kam qenë i ftuar,
por nuk ndihem shumë mirë ..
shko e këndo edhe për mua!”
Sigurisht, pa e thënë!
“Zo´, ku ishe të dielën e kaluar,
nuk të pashë as në kishë,
as në rrugë..”
Vazhdoj duke ecur vetëm atë rrugë,
ngadalë ..
me shpirtin tim të trazuar …
“Më shikon, Zo´?
Por e di që je pas meje,
pranë meje,
atje lartë ..
dhe brenda meje!”
E vetme
dhe ..
qeni im nuk leh më!!!
27/06/2024
Poesia di: Maria Antonietta Rimoli
(la nostra poetessa arbëreshe)
IO E LO SPIRITO DI DON ANTONIO
Percorro il primo tratto
di via Pollino,
all’uscita dalla chiesa
Zoti Ndon davanti a me…20 passi
Lo chiamo:
- “ZO’!
Aspettami, sto
arrivando”
“Ma tu corri
Io non posso,
devo andare piano”
“Ti raggiungo
e procediamo insieme
sulla strada comune”
Lui mi aspetta
Iniziamo a chiacchierare..
Allegro e gioioso,
mi chiede cosa sto
preparando per il prossimo
spettacolo
Gli racconto..
Poi mi chiede
se andrò in Albania
..o in Kosovo
Gli dico che prima andrò
a Scutari, poi a Ferizaj
“Sono stato invitato
anch’ io, ma non mi
sento molto bene…
Tu vai e canta anche
per me!”
“Certo, naturalmente!”
“ZO, dov’eri domenica
scorsa?”
Non ti ho visto in
chiesa e nemmeno
per strada..”
Continuo a camminare, da sola,
lentamente…
con la mia anima tormentata…
“Mi stai guardando, ZO´?
Ma so che sei dietro di
me,
accanto a me,
Lassù…
e anche dentro di me..
Sola
E ..
il mio cane non abbaia
nemmeno più…
27/06/2024
