Ivan Pozzoni e’ nato a Monza nel 1976. Ha introdotto in Italia la materia della Law and Literature. Ha diffuso saggi su filosofi italiani e su etica e teoria del diritto del mondo antico; ha collaborato con con numerose riviste italiane e internazionali. Tra 2007 e 2018 sono uscite varie sue raccolte di versi: Underground e Riserva Indiana, con A&B Editrice, Versi Introversi, Mostri, Galata morente, Carmina non dant damen, Scarti di magazzino, Qui gli austriaci sono più severi dei Borboni, Cherchez la troika e La malattia invettiva con Limina Mentis, Lame da rasoi, con Joker, Il Guastatore, con Cleup, Patroclo non deve morire, con deComporre Edizioni. È stato fondatore e direttore della rivista letteraria Il Guastatore – Quaderni «neon»-avanguardisti; è stato fondatore e direttore della rivista letteraria L’Arrivista; è stato direttore esecutivo della rivista filosofica internazionale Información Filosófica; è, o è stato, direttore delle collane Esprit (Limina Mentis), Nidaba (Gilgamesh Edizioni) e Fuzzy (deComporre). Ha fondato una quindicina di case editrici socialiste autogestite. Ha scritto/curato 150 volumi, scritto 1000 saggi, fondato un movimento d’avanguardia (NeoN-avanguardismo, approvato da Zygmunt Bauman), con mille movimentisti, e steso un Anti-Manifesto NeoN-Avanguardista, È menzionato nei maggiori manuali universitari di storia della letteratura, storiografia filosofica e nei maggiori volumi di critica letteraria.Il suo volume La malattia invettiva vince Raduga, menzione della critica al Montano e allo Strega. Viene inserito nell’Atlante dei poeti italiani contemporanei dell’Università di Bologna ed è inserito molteplici volte nella maggiore rivista internazionale di letteratura, Gradiva.I suoi versi sono tradotti in francese, inglese e spagnolo. Nel 2024, dopo sei anni di ritiro totale allo studio accademico, rientra nel mondo artistico italiano e fonda il collettivo NSEAE (Nuova socio/etno/antropologia estetica).
Ivan Pozzoni lindi në Monza në vitin 1976. Ai prezantoi lëndën e Drejtësisë dhe Letërsisë në Itali. Ka botuar ese mbi filozofët italianë dhe mbi etikën dhe teorinë juridike të botës antike; ka bashkëpunuar me revista të shumta italiane dhe ndërkombëtare. Midis 2007 dhe 2018 u publikuan koleksione të ndryshme të vargjeve të tij: Underground e Riserva Indiana, con A&B Editrice, Versi Introversi, Mostri, Galata morente, Carmina non dant damen, Scarti di magazzino, Qui gli austriaci sono più severi dei Borboni, Cherchez la troika e La malattia invettiva con Limina Mentis, Lame da rasoi, con Joker, Il Guastatore, con Cleup, Patroclo non deve morire, con deComporre Edizioni. Ai ishte themeluesi dhe drejtuesi i revistës letrare Il Guastatore – Quaderni «neon»-avanguardisti; ishte themelues dhe drejtor i revistës letrare L’Arrivista; ai ishte drejtor ekzekutiv i revistës ndërkombëtare filozofike Información Filosófica; ai është ose ishte regjisor i serialeve Esprit (Limina Mentis), Nidaba (Gilgamesh Edizioni) dhe Fuzzy (deComprare). Ai themeloi rreth pesëmbëdhjetë shtëpi botuese socialiste të vetëadministruara. Ai shkroi/redaktoi 150 vëllime, shkroi 1000 ese, themeloi një lëvizje avangarde (NeoN-avangardizëm, miratuar nga Zygmunt Bauman), me një mijë lëvizës dhe hartoi një Anti-Manifest NeoN-Avangarde në tekstet kryesore të historisë universitare të letërsisë, historiografisë filozofike dhe në vëllimet kryesore të kritikës letrare Sëmundja invektive fiton Radugën, përmendja e kritikës së Montanos dhe Stregës. Ai është përfshirë në Atlasin e poetëve bashkëkohorë italianë të Universitetit të Bolonjës dhe është përfshirë disa herë në revistën kryesore të letërsisë ndërkombëtare, Gradiva Vargjet e tij janë përkthyer në frëngjisht, anglisht dhe spanjisht. Në vitin 2024, pas gjashtë vitesh tërheqje totale nga studimet akademike, ai u kthye në botën artistike italiane dhe themeloi kolektivin NSEAE (Nuova socio/etno/estetic antropology).
JANA WENT TO PRAGUE
Jana went to Prague
chiudendo a chiave in un cassetto
tutta la dolcezza dei suoi cristalli di bohèmienne,
si sente in trappola, chiusa fuori da ogni gabbia,
e, rimanendo alla finestra, abbracciata alle sbarre,
osserva incuriosita la confortevolezza della non libertà.
Jana went to Prague
mettendo nella sua borsa tutti i suoi dipinti, le sue idee,
la sua interpretazione triste della ferinità brutale di ogni maschio,
inchiodato sulla carta, condannato, come mero organo,
a suonare nelle chiese durante i funerali,
a trasportare l’inaffidabilità dei propri ormoni
come macigni di Tantalo.
Jana went to Prague
col cuore scoraggiato dalla noia della solitudine,
dimenticando il coraggio di noi free spirits
nel resistere alle svendite o ai saldi di emozione,
moderando i nostri istinti alla soddisfazione,
tiene stretti nelle sue mani d’artigiana,
fredde come sanno essere fredde le mani delle ragazze di Karlovy Vary,
i disegni di un drago, i segni degli incisivi dell’amore di sua figlia
incastonati, come fosse ambra, nella dura plastica di un sex-toy.
Jana went to Prague
con il suo sorriso da diamante smarrito in un giardino
a mettere in discussione il suo indiscutibile valore
davanti a un bicchiere di vino e di imbarazzo,
l’imbarazzo angosciato di noi dirty persons,
quando cerchiamo di rateizzare le nostre schiavitù,
affidandoci alle braccia di chi ci mostra scarso interesse.
Jana è andata a Praga, e non so se tornerà,
inebriandomi ancora col sapore del suo sorriso
con la contagiosità del suo profumo,
con l’entusiasmo della sua pelle,
Jana è andata a Praga, e io sarò lì, con lei.
JANA SHKOI NË PRAGË
Jana shkoi në Pragë
duke e mbyllur në një sirtar
gjithë ëmbëlsinë e kristaleve të tij bohem,
ndihet i bllokuar, i mbyllur nga çdo kafaz,
dhe, duke qëndruar në dritare, duke përqafuar hekurat,
ajo vëren me kureshtje komoditetin e moslirisë.
Jana shkoi në Pragë
duke vendosur të gjitha pikturat e tij, idetë e tij, në çantën e tij,
interpretimi i tij i trishtuar i egërsisë brutale të çdo mashkulli,
i gozhduar në letër, i dënuar, si një organ i thjeshtë,
për të luajtur në kisha gjatë funeralit,
për të bartur mosbesueshmërinë e hormoneve të dikujt
si gurët e Tantalit.
Jana shkoi në Pragë
me një zemër të dekurajuar nga mërzia e vetmisë,
duke harruar guximin e ne shpirtrave të lirë
në rezistimin ndaj shitjeve ose shitjeve të emocioneve,
duke moderuar instinktet tona për kënaqësi,
mban fort në duart e artizanatit të saj,
të ftohta pasi duart e vajzave të Karlovy Vary mund të jenë të ftohta,
vizatimet e një dragoi, shenjat prerëse të dashurisë së vajzës së tij
vendoseni, sikur të ishte qelibar, në plastikën e fortë të një lodre seksi.
Jana shkoi në Pragë
me buzëqeshjen e tij si një diamant i humbur në një kopsht
për të vënë në dyshim vlerën e saj të padiskutueshme
përballë një gote verë dhe turpi,
sikleti i dhimbshëm i neve të pistave,
kur përpiqemi të shlyejmë skllavërinë tonë me këste,
duke u besuar në krahët e atyre që na tregojnë pak interes.
Jana shkoi në Pragë dhe nuk e di nëse do të kthehet.
ende më deh me shijen e buzëqeshjes së tij
me ngjitjen e parfumit të tij,
me entuziazmin e lëkurës së tij,
Jana shkoi në Pragë dhe unë do të jem atje, me të.
