Nga Rudina Cupi
Bubullin. Ti ia beh pas shpine në derë, i bërë qull,
avitesh ngadalë, përballë,
nuk më përshëndet, vetëm më ngul sytë…
Ti nuhat se çka dua është një vallëzim
ngjitur e lundrues në muzikë
si dy copa akulli që shkrihen ngushtë në gotën e uiskit
duke bërë kokla-avitje:
afrohemi egër si rrudhje vetullash,
largohemi ëmbël për të puqur sytë,
ka nerv mes nesh si rrufetë…
Ne ngjajmë si dy shkopinj restoranti kinez
me instinktin sa një kokërr orizi në mes.
Fjalët e këngës i përflas me frymë,
më shumë se me veshë ti më dëgjon me sy;
ndjek gjuhën: midhjen time rozë tutje-tëhu
e mes buzëve ngulmon ta kesh…
ta fërkosh me gjuhën tënde përqark
pashqitshëm si lëmyshk i mjalttë
mendon të derdhesh mbi mua sherbet,
të më përvëlosh si bakllavanë e pjekur mirë.
Pëshpërit fjalë drithërime pranë veshit tim,
frymëmarrja e nxehtë më futet nën lëkurë,
gjakun ma gurgullon si qumësht në vlim…
ti më puq pas vetes sa nuk futet fije dritë,
por e gjitha ngjyhem në purpur
në një gjithësi kënaqësie që na përpin
sa me klithmë e me dritë
shpërthejmë lëkurën e bëhemi yj.
