Nga Ilir Magjistari
Folme nene…po ftohesh perdite e me shume
nenocka ime….
…askush nuk e kupton ,sepse askush nuk e di temperaturen e vertete te trupit tend vec meje. Kemi kaq vite se bashku.
…Trishtohem kaq shume teksa mbledh gjithe fuqite e shpirtit tim dhe nuk bej dot derman te te ngroh…
Ti nuk me degjon, nuk me kupton kur te kujtoj se :
…me zieje 2 veze e mi fusje ne xhep te ngrohja duart kur shkoja ne shkolle i vogel. Sepse e dije qe s’me bertisje dot per dorashkat me balte…te lagura apo te humbura.
…me mjekoje gjunjet e vrare e me gjak nga rrezimet …
….deri vone beje detyrat me mua ,e pasi une flija ,gatuaje ,laje e hekurosje per mua….
Ti,qe qaje mbi ballin tim te uthullt,qe qaje me shume nga une kur me benin injeksione peniciline.
…Nenocka ime…folme:
Si te ti kthej gjithe cke bere per mua???
Dua te nisem e te hap porten e parajses per ty, por ti nuk me le. Me kap nga menga e me terheq te me puthesh, te me puthesh njesoj si atehere kur isha femije.
Syte e ty qe ende kane merak per mua, dita dites humbin shkelqimin e jetes,te mijte ndrijne nga lengu i trishte gjak shpirti.
Folme nenocka ime: ç’te bej per ty?!
