Nga Mrike Rafuna
Natën hana nuk ndriçon prej që ike ti
ma asgja nuk mē gëzon se afer stë kam ty
duke prit ditet kalojnē
pritje në pafundësi
do të plakem e do kujtoj sa të deshta ty
natën hanën se shikoj
se me shton mërzi
drita e saj seç mi ngjall
takimet me ty
unë të pres por është e kotë
jo nuk kthehesh ti
mbeta I humbur në ketë botë
me andrra në pafundēsi
natën natën
pres një ditë
kur do tmë shikosh në sy
e me mall do ma thuash
se andërr me kishe ti.
