Nga Kreshnik Spahiu*
Gjyshi im vdiq si amerikan por në Shqipëri nuk e tregonte kurrë pasaportën e SHBA sepse do burgoseshim 7 breza si agjentë të CIA.
Prej gjaku, si nip i tij, më takonte edhe mua të merrja Pasaportën amarikane por ndonëse kam udhëtuar 32 herë në SHBA kam refuzuar tē kërkoj green card që më takon.
Kam kohē qē e mendoj nëse Shqipēria ka oksigjen për të jetuar apo duhet emigruar si miliona të tjerē për njē shekull qē kur u largua im gjysh.
Me trishtim po shoh rradhē të gjata tek fotografët për mijëra aplikues të llotarisë e ku as 0.2 % nuk fiton. Ikin dhe ikin po kujt ja len familjen, pronat, profesionin dhe mbarë Shqipërinë.
Çdo ditë largohen dhe arratisen nga skëterra duke braktisur gjithçka dhe vite e vite investim. Në fund fitojnë plehrat që na qeverisin sepse largohet populli opozitar, i pakënaqur me regjimin.
Ata mbretërojnë dhe duartokasin gjysëm milion shqiptar që jetën e varin tek llotaria. Në fakt unë refuzova 25 vjet shtetësinë amerikane të gjyshit tim me iluzionin se duhet braktis qeveria por jo Shqipēria.
I lutem zotit qē gjyshi im mos ketē qënë një shekull pëpara më i mençur se unë dhe më thonte shpesh: “Eja o nipçe se Shqipëria s’bëhet’
