Nga Enver Bytyçi
Zoti Rama sot paska thënë se ata që nuk duan votime më 18 qershor janë gati të bashkohen me Rusinë. Nëse ai nuk ka probleme mendore, atëherë duhet të besojmë se vetë Rama po sillet si ai hajduti , i cili pasi kishte vjedhur thërriste me të madhe në rrugë “Kapeni, kapeni hajdutin”. E lidh këtë krahasim me faktin se para pak më shumë se gjashtë muajve kryeministri i vendit tim u shpreh publikisht i gatshëm të vizitonte Moskën me delirin e shënimit të një risie në historinë politike të Shqipërisë.
Vizita e tij në Beograd u pompua me një propagandë të një hapi “historik”, sepse për herë të parë pas 68 vitesh po vizitonte Beogradin një kryeministër shqiptar. Zoti Rama ishte në pritje të pompozitetit të dytë, kur do të thuhej se “për herë të parë pas 56 vitesh një kryeministër i Shqipërisë po vizitonte Kremlinin”.
Por kjo nuk ndodhi. Dhe e din ipse? Vladimir Putin nuk ia dha shansin kryeministrit tonë të vetëmburrej për “kthesën e madhe në marrëdhëniet politike midis Moskës dhe Tiranës”. Ai i kërkoi zotit Rama që gjatë vizitës në Moskë ky të ulej në tavolinën ovale e të nënshkruante disa marrëveshje bashkëpunimi midis të dy vendeve. Putin nuk u mjaftua si Aleksandër Vuçiç me një vizitë premtimesh e marrëveshjesh verbale, të cilat presidenti i tashëm i Serbisë ka filluar t’i bëjë publike, siç bëri në Sarajevë muajin e kaluar.
Zoti Rama refuzoi të nënshkruajë marrëveshjet që ia kërkoi zoti Putin, sepse ato marrëveshje binin ndesh me sanksionet e BE-së ndaj Rusisë. Dhe bëri mirë. Por ama verbalisht ishte i gatshëm t’i premtonte Vladimir Putin për një qëndrim permanent të tij pro politikave ruse në Ballkan. Nga ana tjetër ai pati frikë të hedhë një hap të tillë.
Kur kryeministri ynë mori përgjigjen negative të një vizite në Rusi, ngarkoi mikun e tij Vuçiç, që t’i lutej presidentit rus për ta mundësuar këtë vizitë sa më shpejt të ishte e mundur, por jo në kohë fushate elektorale, sepse këtë do ta shfrytëzonte opozita në favor të saj. Tani i është vështirësuar shumë mundësia për këtë vizitë, e kështu nuk do t’i plotësohet ëndërra që të pasojë i pari pas diktatorit Hoxha për të qenë në krye të një delegacioni qeveritar shqiptar në Moskë. Por në fakt dy ministra të tij ai i dërgoi vitin e kaluar në Moskë dhe Petërburg. Edhe kjo ndodhi për herë të parë pas gati 60 vitesh.
Vështirësia e dytë për këtë vizitë ka të bëjë edhe me faktin se Donald Trump u shfaq i vendosur në ndëshkimin e Bashar Al Assad të Sirisë. Zoti Rama kishte besuar në propagandën serbe për “miqësinë e zotit Trump me zotin Putin” dhe besoi para pak muajsh se vizita e tij në Moskë do të pëlqehej në Uashingtonin e administratës Trump. Rasti i Sirisë e bindi se nuk është kjo e vërteta.
Tani ky që përdor Beogradin për t’u lidhur me Moskën, ky që vdes për pak protagionizëm në dëm të interesave strategjike të Shqipërisë, ky kryeministri ynë që trupin e ka në Shqipëri dhe kokën në Serbi bën dy mashtrime të mëdha:
E para, flet si dashnor i madh i Europës, por në fakt është dashnor i përjetshëm i pjese europiane që vdes për marrëdhënie të mira me Rusinë. Nuk duhen argumente të tjerë për këtë veç medaljes më të lartë që iu dha në Francë si Kalorës i Legjionit të Nderit, kur një nga emblemat e luftës çlirimtare të Kosovës, zoti Haradinaj, mbahet peng politik në këtë vend.
E dyta, akuzon opozitën shqiptare për “lidhje me Rusinë”, dhe e bën këtë për të mbuluar pikërisht dashurinë e tij për këtë vend dhe presidentin e saj, Vladimitr Putin, sepse as vetë Putin, as këshilltari i proserb i Ramës, Baton Haxhiu, nuk besojnë në formula si kjo. Ndoshta është rasti i vetëm kur nuk mund të bëhet ndonjë paralelizëm midis zotit Rama dhe zotit Basha se kush prej tyre është më shumë osë më pak prorus. Zoti Basha i përket në çdo pikëpamje vokacionit perendimor. Ai ishte një ndër aktorët kryesorë të anëtarësimit të Shqipërisë në NATO dhe i procesit të liberalizimit të vizave me Europën e Perendimit dhe jo me Europën e Lindjes. Prandaj deklaratat e tij e sotme për akuza të tilla i ngjanjnë propagandës tipike të diktaturës komuniste, madje të kohës së vitit 1949 e 1961.
