Sekretari i Shtetit i SH.BA-së Michael Pompeo shpalli në Kajro se Shtetet e Bashkuara nuk do të mbrojnë më mullahët e Iranit. Ai tha: “U bashkuam me popullin iranian në thirrjen për liri dhe llogaridhënie.” Prandaj, “epoka e turpit amerikan që ka shkaktuar veten ka mbaruar, dhe po ashtu janë politikat që prodhuan kaq shumë vuajtje të panevojshme”.
Sekretari i Shtetit i SH.BA-së përsëriti se kur partnerët amerikanë me armiqtë e tillë si mullahët, “ata përparojnë”.
Znj. Maryam Rajavi përshëndeti përpjekjet e Shteteve të Bashkuara për t’u larguar nga politikat viktimat e para të të cilëve kanë qenë popullata iraniane dhe rezistenca iraniane.
Ajo përsëri theksoi faktin se qasja në armë të shkatërrimit në masë, shkeljet e të drejtave të njeriut, eksporti i fundamentalizmit dhe terrorizmi janë katër shtyllat e sundimit teokratik në Iran.
Zgjidhja përfundimtare për çlirimin e fashizmit fetar të mullahut në Iran, po ndryshon këtë regjim të paligjshëm në duart e popullit iranian dhe Rezistencës.
Njohja e Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit, si alternativa e vetme demokratike ndaj diktaturës fetare terroriste në Iran, është e domosdoshme për të ndrequr dhe duke i dhënë fund politikës katastrofike të Uashingtonit në katër dekadat e fundit. Regjimi klerik që mban rekordin botëror në ekzekutime do të kuptojë vetëm gjuhën vendimtare të forcës.
Në emër të Rezistencës iraniane e cila ka bërë thirrje për vendosjen e armëve dhe të naftës në diktaturën fetare të mullahut që nga viti 1981, Presidenti i zgjedhur i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit për periudhën kalimtare të transferimit të sovranitetit tek populli i Iranit, përsëriti nevoja për të ndërmarrë hapat e mëposhtëm:
1. Njohja e të drejtës së popullit iranian në rezistencë për të përmbysur fashizmin fetar të mullahut dhe për të arritur lirinë;
2. Përcaktimi i IRGC (Corruption Revolutionary Corps) dhe MOIS (Ministria e Inteligjencës dhe e Sigurisë) në tërësinë e tyre si subjekte terroriste nga Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimi Evropian;
3. Dëbimi i agjentëve të inteligjencës së mullahut dhe mercenarëve të Forcës terroriste Qods nga SHBA dhe Evropa;
4. Duke iu referuar dosjes së shkeljeve të të drejtave të njeriut në Iran në Këshillin e Sigurimit të OKB-së pas 65 ankesave të Kombeve të Bashkuara;
5. Mbështetja e referimit të dosjes së masakrës së vitit 1988 të të burgosurve politikë në Iran në Gjykatën Ndërkombëtare;
6. Heqja e regjimit të paligjshëm të mullahut nga OKB-ja dhe njohja e përfaqësimit nga rivaliteti i popullit iranian;
7. Dëbimi vendimtar i fashizmit fetar të pushtetit iranian dhe forcave të saj nga Siria, Iraku, Jemeni, Libani dhe Afganistani;
8. Nënshtrimi i qeverisë së Irakut për të paguar kompensimin për pronat, pajisjet, armët dhe bazat, të cilat MPOI / MEK dhe Ushtria Nacionalçlirimtare e Iranit (UÇK) kishin paguar plotësisht dhe dokumentet e të cilëve ishin në dispozicion.
Sekretariati i Këshillit Kombëtar të Rezistencës së Iranit
11 janar 2019
