Testo: Ylljet Aliçka
Elaborazione drammaturgica: Giulia Falzea e Salvatore Tramacere
Regia: Salvatore Tramacere
Attore: Roerd Toce
Elaborazione sonora: Giorgio Distante
Scena: Lucio Diana
Aiuto regia: Andjelka Vulic
La vita di un povero cristo in una lettera di assegnazione per una casa popolare.
Un lavoro teatrale su quanto il suono delle parole che descrivono un’esistenza misera decifrano e comprendo la storia di tutti.
Un uomo, un mendicante, in una notte di pioggia come tante, chiede ad un maestro di città che insegna nel paesino di montagna dove questi è nato e vissuto, di scrivergli una lettera per farsi assegnare una casa popolare. È un uomo solo, Mark, che si rivolge al maestro Andrea cercando la sua comprensione. Un uomo che chiede aiuto per avere una casa. Il maestro scrive la lettera e Mark chiede che gli venga riletta. Questa lettura, l’oggettivazione della sua vita, senza alcuna enfasi diventa l’ossessione figurata del senso dell’esistenza. Mark chiederà che la lettera della sua vita gli venga riletta, nella stessa notte dal maestro e per gli anni a seguire dagli scolari che ferma per strada. Fino a che non decide di diventare voce narrante della sua stessa vita: vuole imparare a leggere e scrivere, vuole comprare un abecedario. Letra è un lavoro sulla miseria che genera amore, una miseria condivisa, della vita di tutti, della storia di un pezzo di mondo in un paese di montagna, che è come la casa che ci manca, la vita che non sappiamo rileggere.
Jeta e një njeriu të varfër në një letër kërkese për një shtëpi këshilli. Një vepër teatrale ku tingulli i fjalëve që përshkruajnë një ekzistencë të mjerueshme deshifron dhe përfshin historinë e të gjithëve. Një burrë, një lypës, në një natë me shi si shumë të tjera, i këkon një mësuesi që punon në fshatin malor ku ai lindi dhe jetoi, t’i shkruajë një letër. Ai është një njeri i vetmuar, Marku, një njeri që kërkon ndihmë. Mësuesi i shkruan letrën dhe Marku i kërkon që t’ia lexojë përsëri. Ky lexim, objektivizimi i jetës së tij, pa ndonjë intonacion të veçante, bëhet fiksimi figurativ i ndjenjës së ekzistencës. Marku do të kërkojë që letra e jetës së tij t’i lexohet, në të njëjtën natë nga mësuesi dhe në vitet në vijim nga nxënësit që ndalon në rrugë. Derisa vendos të bëhet tregimtari i jetës së tij: ai dëshiron të mësojë të lexojë dhe të shkruajë, dëshiron të blejë një abetare. Letra është një vepër mbi mjerimin që gjeneron dashuri, një mjerim i përbashkët, i jetës së gjithkujt, i historisë së një pjese të botës në një qytet malor, që ashtu si shtëpia që na mungon, është vetë jeta që nuk dimë ta rilexojmë.
Letra është marrë nga tregimi me të njëjtin titull të Ylljet Alickës pjesë e përmbledhjes Shokët e gurtë (bot. Guaraldi).
