Nga Agim Xhafka
Tani që po shoh tërmetin në Turqi po kuptoj që vendi im nuk ka qeveri. Ai grumbull debilësh që na drejton ngjet si makina e prishur që kishim te oborri i pallatit kur qemë të vegjël. Pa goma,pa motor,pa sedilje,pa tavan,por me një timon të ndryshkur që e pérdridhnim majtas e djathtas dhe që zhurmën sikur ndizej e bënim me gojë,duke nxjerre gjuhën jashtë.
Ah,po,edhe anoheshim herë pas here sikur ishim me shpejtësi nëpër kthesa. Ndaj mos jepni në tv kujdesin, solidaritetin, shpejtësinë e emergjencave turke apo qentë që kèrkojnë nën gërmadha. Se do ia plas me oi,oi dhe nuk di me ç’fjalë do e shaj këtë mut qeveri që na ka zaptuar ne tani. Oi,oi,oi…
