Traduzione di Adela Kolea
Nel parco sommerso di foglie
Noi due camminiamo lentamente
L’autunno, a suo gusto vi ha esteso
Un tappeto dorato, ovviamente.
Forse migliaia di anni fa
Questo suolo da noi calpestato
Terribili dinosauri lo hanno percorso
E diversi mostri, attraversato.
E forse come un sogno effimero
Il crepuscolo in un miraggio:
Questo parco di foglie sommerso
Che proprio tu percorri adagio.
I vagabondi con sigarette
Tu cara mia, non li temere
Ledere la tua immagine, secoli fa
Nemmeno i dinosauri ne ebbero potere.
Che così bella tu venissi
Con questa chioma e questa marcia
La Terra, l’aspro clima mitigò
E i ghiacciai respinse a distanza.
E non poteva esser altrimenti
Altrimenti, non poteva succedere
Occorreva i mostri far sparire
E in questo mondo tu, accedere.
🍂🍂🍁🍂🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂
“Në parkun që mbuluan fletët…”
(Ismail Kadare)
Ne parkun q’e mbuluan fletet,
Të dy ne ecnim qetësisht!
Pas shijes saj, ka shtruar vjeshta,
Qilim të verdhë natyrisht…
Ndoshta me mijëra vjet më parë,
Në këtë vend ku ne kalojmë,
Të tmerrshëm rendnin dinosaurët,
Edhe përbindëshat gjithfarësoj…
Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë,
Iu fanit një muzg i vonë.
Ky park q’e kan’ mbuluar fletët,
Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.
Nga vagabondët me cigare,
Ti mos u tremb e dashur kot.
Imazhin tënd as dinosaurët,
Shekuj më parë s’e shtypën dot!
Që ti të vije kaq e bukur
Me këta flokë, me këtë hap
Toka të egrën klimë e zbuti
Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.
Dhe s’kish se si te ndodhte ndryshe,
Të ndodhte ndryshe s’kish se si.
U desh të zhdukeshin përbindëshat,
Që te kjo Botë, të vije ti…
