Nga Çapajev Gjokutaj
Në fillim dëgjuam për të vdekur që vazhdonin të votonin. Shqiptarët janë qytetarë të fortë, qeshte Ilmiu, edhe nga varri ngrihen kur i thërret detira😜
Pastaj dëgjuam për të tjerë që vazhdonin të merrnin pensionin vite pasi kishin vdekur. Paraja forcë e madhe, përqeshte Qaniu, kapitalizëm safi, pëpara për pará.
Tani, pas tërmetit dëgjojmë për inxhinierë që bëjnë projekte e i dorëzojnë në zyrat e hipotekës, paçka se kanë vdekur vite më parë. Këtij i them shtet unë, shkeli syrin Lilua, punëson të gjallë e të vdekur.
Jo vetëm aq, ia priti Naqja, është rritur goxha cilësia: nga pleqtë që votojnë nga varri tek inxhinierët e vdekur që bëjnë projekte. Me këto ritme kushedi sa larg do vemi😜
S’e gjen dot njeriu ku mbaron njera botë e ku fillon tjetra, thashë unë.
Dhe në një cep të kujtesës më feksën vargjet e baladës ‘Keni parë a s’keni parë?/Shkon një kalë bishtbardhë,/ i vdekuri me të gjallë…’
Pastaj, si për dreq, m’u kujtuan studjuesët që thonë se shpirtra të vdekur nuk janë emrat e bujkrobërve qe blen Çiçikovi, por të gjallët që parodizon Gogoli.
‘Të dekur e të pakallur, kutërbim!’, m’u bë se dëgjova zerin qesëndisës të gjyshes, paçka se po bëhet gati gjysëm shekulli që na ka lënë…
( Nga cikli ‘Kafe për llafe’ )
