Traduzione di Adela Kolea
Dipinto di Agim Sulaj
Stavo piangendo. L’infanzia era giunta.
Il cuscino stropicciato era fradicio
Alla parete, una bianca farfalla rigata, seduta.
Per terra, le scarpe buttate come una barca, che l’onda urta.
Poi, nello specchio di cristallo, un volto
Pieno di rughe e sciupato
Due lacrime da vecchio col capello unto
Ero io colui appena apparso…
🇦🇱 “Zgjimi nga gjumi”
Po qaja… Kish ardhur fëmiria,
Jastëku i zhubrosur ishte i lagur,
Në mur një flutur e bardhë me vija,
Në truall këpucët si varka nga valët flakur.
Pastaj në pasqyrën-kristal një fytyrë
E vyshkur me rrudha shumë,
Dy lotë prej plaku me flokë me lyrë
Dhe ky isha unë…
