Nga Gladiola Jorbus
Dielli kukafshehti luan,
me liqenin nazeli.
Pas malesh struket – që të shfaqet,
i perëndishëm pakufi.
Buzëqesh liqeni në çdo valë,
në çdo frymëmarrje, drithërimë.
Praruar dielli rrezeartë,
mbi ujëra kridhet farfuri.
Nën pëshpërimën e liqenit,
agimi mbuz mbi shpirtin tim.
Qielli i purpurt buzëqesh,
me zogjtë e erës – cicërimë.
Zgjohet liqeni hijerëndë,
ditën fton në valëzim.
Si bulëza vese vezullojnë,
mbi male – retë në fluturim.
