Poezi nga Alma Lleshi
Nëpër rrugë ka ëndrra,
Nëpër ëndrra, dashuri!
Nëpër rrugë kapakë pusetash
Anashkaluar apo shkelur me kujdes,
nga supersticiozë.
Limite dashurie!
Të matura verbërisht,
nga idhuj prenatalë njerëzorë.
Verbërisht besnikë,
ndaj ligjit të shkruar,
netëve pa histori,
nga një epsh madhor.
Limite fjalësh!
Presuar me çekanë.
Dhe mendje të ngushta,
që mbyllin të metat bosh të perfeksionit.
Nëpër rrugë,
parvaze somnambul,
që përpiqen brenda ngurtësisë,
për sadopak rrjedhë legjendash.
Legjenda shqipe,
Të zjarrta e të vakëta,
Të ndjera e të zhbëra,
reale dhe ireale.
Thirrje ëndrrash.
Të lira e të ndaluara,
të shtypura e të fituara.
Reale dhe ireale.
Nëpër rrugë ka ëndrra,
Nëpër ëndrra, dashuri!
Along the streets
Along the streets-dreams.
through the dreams-love.
Along the streets
Sewage holes
overlooked or carefully stepped on
from superstitious.
Love limits
blindly measured
from human prenatal idols.
Blindly blind
to the written law
nights without a story
from a major lust.
Word limits
pressed with ivory hammers,
bloodied flesh which encases
the idle flaws of perfection.
Along the streets
Sleepwalking sills
which strive within the stiffness
for even a slight flow of legends.
Legends of passion,
fiery and tepid,
weaved and unwoven,
real and unreal.
Calling of dreams,
free and prohibited,
blessed and cursed,
real and unreal.
Along the streets-dreams.
Through the dreams-love.
