Në fundjavë, kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, në një intervistë për britaniken “The Guardian” u shfaq i dëshpëruar.
Kjo sa i takon një dekade bisedimesh për normalizimin e marrëdhënieve me Serbinë, e cila vazhdon të refuzojë të njohë statusin e pavarur të vendit.
Kurti pohoi se negociatat e ndërmjetësuara nga Bashkimi Evropian rrezikojnë të arrijnë në një qorrsokak.
Pati një përshkallëzim serioz të tensioneve, pesë persona, përfshirë një polic kosovar, u vranë pas një prite nga njerëz të armatosur të paidentifikuar pranë kufirit me Serbinë.
“The Guardian” në një editorial të shkruar nga bordi ka ndarë këndvështrimin e saj sa i takon situatës së krijuar mes Kosovës dhe Serbisë nën “sytë e BE-së”.
Për të fajtorë janë të gjitha palët, por se për BE-në dhe shefin e saj të politikës së jashtme, Josep Borrell, pasojat e dështimit diplomatik shtrihen shumë përtej fatit të skajit verior të Kosovës.
Në vazhdën e pushtimit rus të Ukrainës, BE-ja ka dyfishuar përpjekjet e saj për të ankoruar Ballkanin Perëndimor brenda orbitës dhe për të luftuar ndikimin e Moskës.
Por të shtënat e së dielës treguan se në këtë pikë të nxehtë ballkanike, afrimi nuk po funksionon.
Një marrëveshje e dukshme pranverën e kaluar e detyroi Serbinë të njohë kombësinë e Kosovës në këmbim të pushteteve gjysmë-autonome për komunat me shumicë serbe në veri.
Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiç, trupërisht ende nuk e ka nënshkruar marrëveshjen dhe është mburrur publikisht për këtë.
Në prill, qeveria e tij kundërshtoi ofertën e Kosovës për anëtarësim në Këshillin e Evropës.
Kurti nuk ka ofruar vetë-menaxhim politik në zonat me shumicë serbe të Kosovës.
Ai ka antagonizuar vendasit përmes vendosjes së njësive speciale të policisë dhe kryesoi zgjedhjet lokale të dështuara atje, në të cilat një bojkot çoi në një pjesëmarrje prej 4%.
Kështu, një vallëzim diplomatik rrezikon të shndërrohet në dhunë serioze.
Por për këtë, Borell mund të duhet gjithashtu të marrë disa përgjegjësi.
Kurti pohon se rënia e besimit në palën kosovare ka ardhur nga “neutraliteti i humbur” nga ana e të dërguarit special të BE-së, Miroslav Lajçak.
Këtë verë, një grup politikanësh të lartë perëndimorë theksuan pothuajse të njëjtën pikë në lidhje me “politikën e Perëndimit në qendër të Beogradit për Ballkanin”.
Brukseli dhe Washingtoni duket se i kanë dhënë përparësi nevojës për ta mbajtur Vuçiç në krah, duke pasur parasysh ndikimin rajonal të vendit dhe lidhjet e rëndësishme me Rusinë.
Duke vepruar kështu, ata rrezikojnë të neglizhojnë nevojën për të mbrojtur Kosovën nga makinacionet e një fqinji ngacmues dhe shumë më të madh që beson se ajo nuk ka të drejtë të ekzistojë.
Duke pasur parasysh rrethanat dhe historinë e kohëve të fundit në Ukrainë, nuk është befasuese që Kurti të ketë dyshime për t’u dhënë më shumë pushtet serbëve të Kosovës me prirje separatiste në veri.
Ndërkohë në sfond, Rusia ka bërë çmos për të nxitur dhe shfrytëzuar paqëndrueshmërinë, ndërsa presidenti serb zakonisht manipulon krizën për të mbështetur mbështetjen nacionaliste në vend.
Disa shtete të BE-së theksojnë se edhe Kurti ka bërë gabime.
Ai ka nxitur në mënyrë të pamatur pakënaqësitë në veri, ku autonomia më e madhe do të jetë në mënyrë të pashmangshme pjesë e çdo zgjidhjeje të suksesshme.
Por kjo është një çështje e statusit përfundimtar që duhet të shkojë paralelisht me lëvizjet reale nga Beogradi.
BE-ja gjithashtu duhet të rregullojë shtëpinë e saj.
Pesë anëtarë të BE-së deri më tani nuk e kanë njohur Kosovën për shkak të një ekuivalence të rreme midis rrethanave të pavarësisë së saj dhe çështjeve të tyre të pakicave.
Një Evropë më e bashkuar do të ishte një ndërmjetës më autoritar dhe efektiv në një rajon të trazuar dhe jetik.
360grade.al
