DA PIER CARLO LAVA
“L’Inno di Angela Kosta alla Forza e alla Rinascita delle Donne: “Tu Donna…”
La poesia inizia con una descrizione intensa della donna come “martire fragile,” rannicchiata e con lo sguardo perso in un luogo in cui sembra non esistere voce. Questa immagine rappresenta la vulnerabilità che molte donne possono sperimentare in circostanze difficili, un grido disperato dalla “vita sporca in lacrime di fango rosso.” L’uso di immagini evocative come “unghie… graffi… incarnati dentro l’anima angosciata” accentua la lotta e il dolore.
Tuttavia, l’autrice non si ferma qui. La poesia passa a un appello potente: “Tu… Donna… Rialzati!” Questo è un invito a riconoscere e abbracciare la forza interiore e la divinità che risiedono in ogni donna. L’autrice incoraggia le donne a liberarsi dai vincoli che le tengono prigioniere e a svelare la “Dea” che è in ognuna di loro.
L’immagine del “velo sbiadito” rappresenta la maschera che la società può imporre alle donne, nascondendo la loro vera essenza. Angela Kosta invita le donne a liberarsi da questa maschera e a smettere di dare importanza a chi non merita il loro sorriso e la loro gioia.
La poesia conclude con un messaggio di rinascita e celebrazione della forza delle donne. Le donne sono invitate a “rivivere,” a “rifiorire,” a “cantare,” a “sorridere” e a “urlare la loro libertà.” Questa è un’incitazione a liberarsi dalle catene della società e a abbracciare la propria grandezza e divinità.
In conclusione, “Tu Donna…” di Angela Kosta è un inno alla forza, alla resilienza e alla rinascita delle donne. L’autrice cattura la complessità dell’esperienza femminile, dalla vulnerabilità alla rinascita, attraverso immagini evocative e parole appassionate. Questa poesia è un messaggio di empowerment e celebrazione delle donne in tutto il loro splendore.
Himni i Angela Kostës për Forcën dhe Rilindjen e Grave: “Ti Grua…”
Poesia fillon me një përshkrim intensiv të Gruas si një “Martire e brishtë”, e strukur dhe me shikimin e përhumbur në një vend kuduket se nuk ekziston asnjë zë. Ky imazh përfaqëson dobësinë qëshumë gra mund të përjetojnë në rrethana të vështira, një ulërimëdëshpëruese nga “jeta jo e pastër me lotë të përzier me baltën e kuqe”. Përdorimi i imazheve shprehëse si “thonj… gërvishtje… tëmishëruara brenda shpirtit të ankthshëm” theksojnë luftën dhedhimbjen. E megjithatë, autorja nuk ndalet me kaq sepse poesia kalon në një apel të fuqishëm: “Ti… Grua… Çohu!” Kjo është njëthirrje për të rinjohur dhe përqafuar forcën e brendshme dhehyjninë që qëndron brenda çdo gruaje. Poetja inkurajon gratë përt’u çliruar nga përkufizimet që i mbajnë ato skllave dhe për tëshfaqur “Perëndeshën” që është brenda në secilën prej tyre. Imazhii “vellos së zbehur” përfaqëson maskën që shoqëria mund t’i vendosë grave, duke fshehur thelbin e tyre të vërtetë. Angela Kosta fton gratë që të çlirohen nga kjo maskë dhe të mos u japinmë rëndësi atyre që nuk e meritojnë aspak buzëqeshjen dhegëzimin e tyre. Poesia përfundon me një mesazh rilindjeje dhekremtimi të forcës së gruas. Gratë ftohen të “rijetojnë”, “tëlulëzojnë përsëri”, të “këndojnë”, “të buzëqeshin” dhe të “ulërijnëlirinë e tyre”. Kjo është një nxitje për t’u çliruar nga prangat e shoqërisë dhe për të përqafuar madhështinë dhe hyjninë e vet.
Si përfundim, poesia “Ti Grua…” nga Angela Kosta është njëhimn për forcën, qëndrueshmërinë dhe rilindjen e grave. Autorjakap kompleksitetin e përvojës femërore, nga vulnerabiliteti deritek rilindja, përmes imazheve evokuese dhe fjalëve me pasion. Kjo poezi është një mesazh fuqizimi dhe integrimi i grave nëgjithë shkëlqimin e tyre.
Pregatiti dhe përktheu Angela Kosta shkrimtare, poete, gazetare, eseiste, kritike letrare, Drejtore në gazetën Dritare e Re dhe Zv. Drejtore & Zv. Kryeredaktore në Albania Press.
Preparato e tradotto da Angela Kosta scrittrice, poetessa, giornalista, saggista, critica letteraria, Direttore presso il giornale Dritare e Re Nuova Finestra, Vice Direttore & Vice Caporedattore presso il giornale Albania Press.
