Foto nga CFP
Fotografia që më përshëndeti në hyrje të një ekspozite të veçantë në Muzeun e Artit në Cleveland ishte befasuese. Gjethet e zambakëve të ujit si ombrella dhe një grumbull madhështor çadrash të gjelbra nën rrezet e diellit të verës, pjerrësia e butë e një ure me hark guri balanconte një grup këmbësorësh, ndërsa pemët e shelgut përkuleshin para vijës bregdetare dhe një siluetë mali ndante horizontin.
Ngazëllimi u trazua brenda meje kur kujtovaa se ei kisha vështruar ato zambakë uji, kisha ecur në atë urë, isha endur nën ato shelgje dhe isha ngjitur në ato male. “Shikoni, ky është Liqeni Perëndimor! Kjo pamje gjendet në Hangzhou, ku unë jetoj!”
Unë qëndrova përpara imazhit, duke ndarë habinë time me anëtarët e familjes që më kishin shoqëruar babain, njerkën, xhaxhallarët dhe hallën si dhe me një vullnetar në muze.
Si ndodhi që qyteti im i lindjes, Cleveland, Ohio po promovonte një ekspozitë speciale të titulluar “Parajsa Jugore e Kinës: Thesaret nga lumi Yangtze i Poshtëm” me një vepër nga vendlindja ime në Kinë?
Hangzhou më kishte pushtuar zemrën si rajoni ku takova burrin tim të ardhshëm dhe kisha përjetuar shumë momente të rinisë, duke përfshirë ceremoninë time të martesës në stilin kinez. Nuk e kisha imagjinuar kurrë që Hangzhou do të bashkonte duart me qytetin e fëmijërisë sime për të ndarë disa nga thesaret më të mëdha me miqtë e mi amerikanë.
Por duke reflektuar, asnjë nga këto nuk duhet të më befasonte. Në fund të fundit, Muzeu i Artit në Cleveland kishte ndezur në heshtje pasionin tim për Kinën shumë vite më parë.
Muzeu krenohet me një nga koleksionet më të vlerësuara të artit kinez në Perëndim, që përfshin mbi 5000 vjet me shumë vepra të artit pamor. Ndërsa vizitoja muzeun, më tërhoqën pamjet e peizazheve fantastike malore, statuja solemne të Buddhave dhe bodhisattva-ve, dhe sende prej porcelani, nga jeshile celadoni në blu dhe të bardhë klasike.
Shikimi i këtyre koleksioneve të artit kinez më solli një ndjenjë të pashpjegueshme emocionesh, në një kohë kur isha e pikëlluar nga humbja e parakohshme e nënës sime. Pavarësisht kësaj, këto artefakte më ofruan një dritare tjetër të Kinës, përtej politikës dhe qëndrimit që dominonte lajmet që kisha hasur për këtë vend.
Sapo mora vendimin për të jetuar dhe punuar në Kinë, i cili përfundimisht u bë një angazhim i përjetshëm, i plotësuar me një bashkëshort dhe familje në Hangzhou, e gjeta veten përballë dy vendeve dhe kulturave që jo gjithmonë kanë rënë dakord.
Muzeu i Artit në Cleveland, në ndërtimin e një ure midis Cleveland dhe Hangzhou përmes kësaj ekspozite të veçantë, ripërtëri shpresën time si një shembull i një institucioni amerikan që vlerëson shkëmbimet kulturore me Kinën, edhe në një kohë kur mbi 80 për qind e amerikanëve kanë shprehur pikëpamje negative, sipas një sondazhi të vitit 2023 nga Qendra Kërkimore Pew.
Në ekspozitën speciale isha e kënaqur t’i tregoja familjes sime në Cleveland artefakte të njohura nga Hangzhou, duke përfshirë një disk ceremonial jade nga Kultura Liangzhu dhe emrat e muzeve që frekuentoja atje, si Muzeu Provincial i Zhejiang. Arti ka fuqinë të krijojë lidhje mes kulturave dhe të nxjerrë në pah njerëzimin tonë të përbashkët.
Babai im shkrepi një foto me mua dhe njerkën time duke qëndruar para asaj fotografie në fillim të ekspozitës. Për një moment qëndrova së bashku me familjen time në Cleveland përpara një imazhi të Liqenit Perëndimor të Hangzhou, duke kapërcyer hendekun midis dy qyteteve që më kanë fituar zemrën. Për mua ishte vërtet një vepër arti ndërkulturore./Artikulli dhe fotot janë ofruar nga CRI.CN
