Sufizmi, besim mistik islam, rrymë e tij dhe praktikë në të cilën muslimanët sufi kërkojnë të gjejnë të vërtetën e dashurisë dhe dijes hyjnore, nëpërmjet përvojës direkte personale të Perëndisë. Ajo përbëhet nga një shumëllojshmëri rrugësh mistike të cilat janë të dizenjuara për të përcaktuar natyrën e njerëzimit dhe të Zotit, si dhe për të lehtësuar përvojën e pranisë së dashurisë dhe urtësisë hyjnore në botë. Sufizmi është mënyra e pastrimit të zemrës nga sjelljet e këqija dhe aspektet negative.
Sufizmi është rruga shpirtërore që ekziston në Islam.
Kuptimi i tij është:
• Kërkimi i kënaqësisë së Zotit.
• Dashuria dhe paqja me veten.
• Harmonia me të gjitha krijesat (njerëzit, kafshët dhe natyra).
• Të jetë i veshur me atributet e bukur e profetëve dhe shenjtorëve.
Sufizmi është një lëvizje myslimane, pasuesit e të cilit kërkojnë të gjejnë të vërtetën hyjnore dhe dashurinë nëpërmjet takimeve të drejtpërdrejta me Perëndinë. Sufizmi u ngrit nga brenda Islamit në shekujt 8-9 e.r. si një lëvizje asketike.
Lëvizja mund të ketë marrë emrin sufizëm, për shkak të rrobave të leshit që i kishin veshur si një shenjë e refuzimit të gjërave të kësaj bote; Sufistët kanë ndërmarrë tradicionalisht zotimet për varfëri dhe beqari. Sufizmi i zhvillon praktikat fetare duke u fokusuar në vetë-kontroll të rreptë që mundëson njohuri psikologjike dhe mistike me qëllimin përfundimtar të bashkimit të mistikes me Perëndinë. Lëvizja Sufi përbëhet prej urdhrave vëllazërore në të cilën udhëheqësit të trajnuar dhe të ndihmuar nga dishepujt në përvetësimin e parimeve filozofike dhe praktikave rituale të Sufizmit.
Ritualet dhe praktikat e tilla përfshijnë shkrimin dhe recitimin e poezive dhe himneve; Një pjesë e literaturës më të famshme dhe të bukur të botës islame ka qenë e shkruar nga sufistët. Sufitë angazhohen në një shumëllojshmëri të praktikave rituale me qëllim që të ndihmojnë veten të bashkohen me Perëndinë, siç janë forma të veçanta të lutjes rituale (dhikrit, fjalë për fjalë “kujtimit”), duke përfshirë recitimin e emrave të Perëndisë, si dhe ritualet trupore të tilla si këto praktika nga të ashtuquajturat “Dervishët rrotullues”, një urdhër sufist turk që praktikon meditimin dhe soditjen e Perëndisë me anë të rrotullimit.
