Quando l’uomo perde il contatto con la realtà – per il pizzo di una squallida sottana – diventa l’eunuco della famiglia e un pericolo per la società. Ogni uomo vale quanto la sua parola. Misera quella vita priva di giustizia e di valori che indossa la maschera antica del narcisismo e della violenza gratuita.
Repellente la mentalità predatrice, clamide del perbenismo che si atteggia a nobile pensatore, ma lupo mercenario rimane,abbindolato al pianto sterile della ”capra”, che nulla ha in comune con quella di Saba che rappresenta il dolore del mondo, anzi, il contrario. Sotto quel depravato profilo di manager e calco da serpente, ubbidiente e schiavo al suono del piffero della novella odalisca, stordito come la mosca dall’insetticida, non è che un burattino nelle mani del puparo.
I fatti ci dimostrano, ancora una volta, che come professionista non vale niente, e come uomo vale ancora di meno.
Chi possiede un briciolo di sensibilità e di ratio si domanderà quale sia la colpa attribuita a quelle parole ”fatte di sangue e carne” di chi scrive, per essere state usate come ”inviate di guerra”, col risultato aberrante di ritrovarsi ”corpi” storpi, concetti mutilati, lividi sospiri.
Per essere raccolti dall’inferno delle schegge e distese sul tavolo autoptico del loro martirio, rese tali da un’anonima mano assassina che offende senza alcuno scrupolo – che non sia la sindrome di un’immagine fasulla – la storia non solo della Scrittura, ma dell’intera Umanità.
Preferisco il ruolo di ”Personaggio scomodo” a quello di ”Personaggio ipocrita e di comodo” e mai scenderò a patti con la mia coscienza. Vade retro Satana!
”La verità sta nel dubbio della ragione, e chi dubita sa, e sa il più che si possa sapere” (G. Leopardi ”Zibaldone”, 8 settembre 1821)
Maria Teresa Liuzzo
🇦🇱MARY DHE PERLAT E SAJË
Kur një burrë humb kontaktin me realitetin – përmesdantellës së një fundi të dobët – bëhet edhe eunuku i familjes dhe një rrezik për shoqërinë. Çdo njeri vlen aqsa është e mirë fjala e tij.
E mjerueshme është ajo jetë padrejtësi dhe vlera dhe që mban maskën e lashtë të narcisizmit dhe të dhunës së pakuptimtë. Mentaliteti grabitqar është i neveritshëm, një klamidë e respektuar paraqitet dhe si një mendimtar fisnik, por në realitet një ujk mercenar mbetet, duke u maskuar me klithmat sterile të”dhisë”, e cila nuk ka asgjë të përbashkëta me atë të Shebës që përfaqëson dhimbjen e botës, në të vërtetë, të kundërtën.
Nën atë profil të shthurur menaxheri dhe të fryrë si gjarpëri, i ndëgjueshëm dhe skllav i zhurmës së fifit dhe të novelës së odaliskut të ri, i shtangur si miza nga insekticidi, duke e bërë veten edhe më qesharak në sytë e të gjithëve).
Faktet na tregojnë edhe një herë se si profesionist nuk vlen asgjë, por si njeri vlen akoma më pak. Kushdo që mban një thërmi ndjeshmërie dhe racionaliteti, do ta pyesë veten se çfarë faji u atribuohet atyre fjalëve ” të krijuara me gjak e mish” të shkrimtarit, që janë përdorur si “të dërguarat e luftës”, me rezultate tëgabuara, në gjetjen e vetvetes.
“Trupa” të gjymtuara, dhekoncepte të gjymtuara, njëkohësisht edhe psherëtima tëzjarrta. Të mbledhura nga ferri copëza të shtruara nëtryezën e autopsisë së martirizimit të tyre, të bërë nga njëdorë vrastari anonim, që ofendon pa asnjë skrupull – që të mos mbetet sindrom i një imazhi të rremë – historia jo vetëm e shkrimit, por edhe e gjithë njerëzimin.
Preferoj rolin e ”Personazhit të papërshtatshëm” se sa të”Personazhit hipokrit dhe komod” dhe nuk do të pajtohem kurrë jasht ndërgjegjes time. Kthehu mbrapa Satana! ”E vërteta qëndron tek dyshimi i arsyes, dhe ai që dyshon e din, ngase kupton më shumë se sa që mundtë njihet” (G. Leopardi ”Zibaldone”, 8 shtator 1821).
Traduzione a cura di: Ismail Iljasi
