Jam lindur në një ditë korriku
në një vapë të madhe ku zhuriste dielli dhe këndonin gjinkallat.
Në dhomën e maternitetit
ime me vuante dhimbjet e lindjes
me siguri eshte trishtuar shumë,
kur i thanë serish
vajzë
dhe pse ate natë unë dola të llamburis me xixëllonjat.
Dita më gjeti mbi trëndafilin e një kishe.
u rrita
dhe pas nënës u lidha shumë.
Here -here i lidhja sipas modes xhemberin e bardhe.
Mesova te qep fustanet e kukullave,
te mbjell trendafila.
Rrija me nenen dhe me pas me mesoi te qep dhimbje dhe artin e vetmisë.
Gjthnje kam qene e vetmuar.
Me pak fjale destinen time e shkruan dreret e pyllit
Fiillova te flas me pyllin.
Duart i ngjeva ne bar.
Martohem shpesh me pemet.
Tani jam bija e blerimit
Sheroj dhimbjet e mia.
Njeri qe dua vetmine.
Here- here dua te iki ne shpirtin e nje pylli
qe do te jete dhe mitra
ku me mban jeten gjalle..
“Ne universin e poezise .Korrikut ,muajit tim…”
