Nga Fadil Maloku
1.Dyshimet rreth Asociacionit, nuk qëndrojnë gjithaq tek (mos)formimi i Tij, ngase, Ai edhe ashtu do formohet, por, te frika e serbëve, e duket edhe e opozitës kosovare (jo edhe qeveritares; Edita Tahirit!), që kanë për shkallaren e fuqisë apo kompetencave që do t’i ketë ky Asociacioni (Zajednica)!
2.Serbët me “fajin tonë”, dhe “dyshimet e veta” të rafineruara, i krijuan veti hapësira të mjaftueshme për të realizuar entitetin (jo vetëm kombëtar, se ai po rindërtohet nga vetë shteti Serb!) e një lloj veçantie: subkulturore, subshtetërore, subautonomiste.
3.Synimi i tyre dhe shtetit Serb (s’ka dilema më!) është që përmes Asociacionit ta materializojnë këtë tip shtetësie, e pse jo edhe Republike (në të ardhmën) në kuadër te Kosovës!
4.Thënë, edhe me thjesht: Asociacioni, për pushtetarët e Kosovës dhe serbet lokal (lexo; shtetin Serb) do mbetet një “fushëbeteje” permanente, ku do të thyhen shtizat e shkallares se shtetësisë serbe brenda Kosovës.
5.Në këtë proces Serbia në Bruksel, de facto (por, akoma jo edhe de jure!) arriti mjeshtërisht të “problematizojë” të drejtat e serbëve kosovar, duke i mbajtur dhe ushqyer me shpresën e: federalizmit, konfederalizimit, bile edhe të ndarjes së Kosovës!
6.Tani, Serbisë i nevojitet vetëm t’i legalizoj dhe legjitimoj këto të “drejta” gjoja të munguara për serbët kosovar (!) përmes mekanizmit të Asociacionit, (alias:”Kalit të Trojes!”).
7.Asociacioni, me insistimet e Serbisë, Kosovës, do i sjell në të ardhmen shumë telashe të natyrës: politike, competitive dhe sosh të sigurisë dhe stabilitetit të rajonit, duke mos e përjashtuar as ndarjen!
