Shpetim Saraci mori goditjen më të fortë të ishemisë celebrale. U përball, sa hap e mbyll sytë, me rrezikun më të madh, vdekjen e menjëhershme.
Ne fakt, vuajti shumë e vuajti gjatë, duke qëndruar pezull mes dy botëve. E ndjeu kur iku dhe kur u rikthyer përsëri ne jete.
Dhe këtë se quan dot asgjë tjetër veçse vullnet hyjnor e beson se Zoti i eshte prane. Njerëzorja s’do mund ta bënte dot kurrë këtë mrekulli. Ndaj sot Shpëtim Saraçi ka besim absolut tek Zoti.
E vlerëson ndryshe jetën deri dhe në gjërat më të vogla të saj. Rrëfehet në këtë bisedë per gazeten Mapo për frikërat dhe gëzimet e tij. Për rrugëtimin e vështirë të rikthimit, që e bëri më të ndjeshëm e më të fortë.
Një rrëfim që na bën të reflektojmë për atë që jemi dhe cfarë sjellim çdo ditë në jetë.
Lexojeni intervisten e plote te Mapo.al
