Nga Kastriot Dervishi
Një përgjigje të hapur persekutorit Kristaq Pleqi
Këto ditë, gjatë një “remonti elektronik”, vura re se krahas shumë mesazheve anonime, në rraqet e postës sime elektronike të fb ndodhej një mesazh i palexuar, i shkruar nga ish punëtori operativ të Sigurimit të Shtetit, Kristaq Pleqi, të cilin po e bashkëlidh. Pleqi ishte i shqetësuar se nuk isha “emëruar” historian nga partia e tij dhe me këtë rast po shfrynte dufin në rrjetin social. Po i kthej një përgjigje publike Pleqit, emrin e të cilit besoj se e njohin shumë mirë të përndjekurit politikë që kanë pasur “fatin” të jetojnë në Lushnjë, por edhe në zona të tjera ku Pleqi pati mundësinë të lëshojë ligësinë e tij.
Me sa kuptova, ish operativi i devotshëm i diktaturës jeton në SHBA, pikërisht në shtetin që ka sharë e mallkuar gjatë gjithë jetës së tij si persekutor. Duke harruar porositë e partisë dhe shokut Enver, shoku Kristaq e kishte amerikanizuar emrin e tij, ndërsa shkollën e Saukut e zëvendësonte me një kurs amerikan. Emrin e tij si persekutor e kam lexuar në qindra dokumente. E kam njohur si punëtor të devotshëm partie i specializuar për të “kontrolluar, përpunuar dhe goditur armikun e klasës”. Pleqi (është nga Voskopoja e Korçës, i datëlindjes 17.2.1953), për shumë vite ka shërbyer si punëtor operativ i Sigurimit të Shtetit, sidomos në Rrethin e Lushnjës (fshatrat Gradishtë, Plug, Savër, Gjazë, Grabian dhe Rrapëz), duke vigjiluar e treguar përkushtim komunist mbi të përndjekurit politikë.
Ndërsa jeta ime e deritashme është e kaluar me mijëra orë në biblioteka e arkiva, jeta e Kristaq Pleqit është e kaluar duke u bërë keq njerëzve. Kristaqi ruante të internuarit të mos kalonin zonën e banimit që ishte zakonisht ndonjë vijë kanali apo shenjë mullari. Kristaqi dhe shokët e tij ndiqnin të lindurit në internim “si agjentë të zbulimit italian”, “zbulimit grek” apo “zbulimit amerikan”. Gjithë puna e Kristaqit dhe shokëve të tij konsistonte në nxirjen sa më shumë të jetës së personave që ishin të internuar apo të përcaktuar si “armiq të klasës”. Këta përdornin lloj-lloj mjetesh e presionesh dhe e quanin trimëri të madh kur në kushte të tilla rekrutonin “me material shtrëngues”, ndonjërin prej tyre.
Jam shumë i lumtur dhe i gëzuar që i kam shkaktuar trazim emocional Pleqit dhe uroj që të mos vijë kurrë dita të më lavdërojnë persekutorët.
