Nga Kastriot Dervishi
Në kuadër të procesit të “hapjes së dosjes” së Musine Kokalarit, kam dëgjuar së fundi fjalën “dekodifikim”. Sigurisht nuk ka kurrfarë kodi këtë rast, por lexim të emrave nga regjistri i agjenturës dhe të dhënave të tjera si kartelat, procesverbalet, etj. E thënë shqip, bëhet fjalë për leximin e emrave të bashkëpunëtorëve që kanë raportuar Musine Kokalarin.
Procesi i publikimit të emrave të bashkëpunëtorëve nuk është “dekodifikimi”, por dekonspirim. Edhe kjo është një situatë qesharake pasi shumë herë kanë deklaruar se do fshijnë edhe emrat e punëtorëve operativë, ndërsa tani do dekonspirojnë bashkëpunëtorët. Procesi i dekonspirimit do jetë edhe interesant sepse p.sh. me pseudonimin “Korabi”, “Shkumbini” mund të jenë 2 mijë bashkëpunëtorë, pavarësisht se ndonjë “Dardhë” e afërt mund të qëllojë të bjerë nën tavolinën e autoritetit.
Konkretisht, pjesa më e madhe e të dhënave të të administruara në ngarkim të Musine Kokalarit i takojnë kohës së burgimit dhe asaj të internimit, gjatë së cilës ajo u përpunua nga disa të burgosura ordinere si “Bamja e pjekur”, “Zambaku”, etj dhe banorë të Rrëshenit si “Shkëndija”, “Drita”, etj. A thua se për emrat e disa të burgosurave ordinere dhe disa banorëve të Rrëshenit paska qenë kurioziteti për çështjen e Musinesë? Kanë plot 12 punëtorë operativë të Sigurimit përpara, kanë sekretarit e parë të Partisë së Punës, etj, që janë persekutorët e prekshëm të Musinesë.
Në dosjen e përpunimit ndaj Musine mungojnë të dhënat mbi historinë e arrestimit të saj të parë dhe implikimit të “Shkrimtares”. Këto të dhëna që përbëjnë thelbin e dënimit të saj ndodhen në disa të dhëna të tjera. Sot e mot, Autoriteti nuk do ketë asnjë kapacitet njerëzor të kuptojë se ku mund ta gjejë “Shkrimtaren” dhe rolin e saj kundër Musinesë në vitin 1945, por do gjykojë dhe shumë herë do gabojë mbi të dhënat që janë shabllon.
