Nga Denisa Gokovi
Konflikti kryesor vjen nga pasiguria.
Gjendja më e paperfillshme duket se vjen nga pasiguria. A është pasiguria shkaku për të dështuar?
Shkaku për të deshtuar ka të njëjtën forme bindese dhe vjen si rezultat i gadishmerisë për të pranuar të njëjtat menyra. Gjithmonë e njëjta mënyrë, edhe pasi ke dështuar me të, është pasiguri. Kriza vjen nga mosndryshimi i mënyrave, dhe mënyra në vetvete është metodë. Mungesa e një mënyre të re krijon tendencën për të harruar pasojat e krijuara, sepse një fitimprurje e përkoshme njeh radhën e secilit në sens mirbesimi, por përkohësia krijon frikë për rezultatin.
Frika rezultative zgjat mendimin dhe esencialisht e fut veten në një kundershtim pasiv. Kundërshtimi pasiv nuk është kundërshtim, dhe kjo mungësë e lë gjendjen në vend. Ndikimi i shoqërisë nuk bazohet në aktualitetin e fuqisë së përmbajtur apo në konfliktin parësore duke zgjedhur pritshmëritë.
E pamundur të vendosesh në pasivitetin e çdo çështjeje që sjell të drejtën e përkohshme nga fitimprurja më e bindshme.
Faktorët e jashtëm influencojnë në pasigurinë e secilit dhe pretëndimi rizevëndeson humbjen për motiv të dobët vetëdijesorë. Morali i shoqërisë shqiptare bazohet në kundërshtime afatgjatë për interesa të dukshme individuale.
Guximi në vetvete shpesh i jep të drejtë mënyres më të gabuar dhe e sjell gabimin me të drejtë të plotësuar, prandaj koshienca humbet duke fituar! Në funksion të kësaj, arsyeja aktuale shenjëstron pabarazine gjinore, rolet pretënduesë dhe përsëritjen e ngjarjeve si efekt i interesave te ulëta shoqerore.
Çfarë do të thotë të kërkosh pa kuptuar dhe të të njohin gabimisht kur je i ë fituar ?
Zakoni është rebelim asnjanës dhe indetifikon kohën pas një nënshtrimi subjektiv. Paqartësia nga fillimi, zgjedh intuiten në rolin e fundit të pamiratuar, duke pranuar kriteret e panjohura.
Cili eshte çmimi parësore i kundërshtimit dhe i dyshimit që jep efektivitetin e marrëdhënies inkurajuese ?
Dyshimi më pak i favorshëm lidh kuriozitetin me shpërblimin në qëllime jo të përbashkëta. Në këtë rast mundësia shmanget dhe, në favor të rrethanave, intuita e përzgjedhur zgjedh fajin kolektiv i cili përcakton role të ndryshme.
Brenda një kohe të njëjtë çështja lind para dhe pas saj në ndryshime të barabarta !! Ky është paragjykim i duhur për të njohur në imitim të vërtetë pasojat e dukshme. Paragjykimi ka stil joshës urdhërues dhe ndjek lojën e pabarazisë me të vërtetën, sepse në pretëndimin e të gjithve, mbetet çështje e vëmendjës për të mos kundërshtuar.
Ky lloj raporti e konsiston veprimin në ritëm asnjanës !
Norma e dështimit shpreh zemërimin si nga forma e vështirësisë dhe mjaftueshmërisë duke mos arrirë rezultatin e kërkuar. Kjo ndodh dëshpërimisht nga themelet e një sistemi të varur në padrejtësi dhe mos respektimin e veprimtarisë njerëzore.
Kodi i heshtjes ndryshon cilësimin ligjor, heshtja rindërton në befasi kundërshtimin dhe vendimi më kryesor lidhet pikërisht me
tendencën e njohjes mbi të drejtat individuale .
Pretendimi më i padukshëm është zgjidhje e pabazuar, sepse armiqësia, në cdo pretëndim, lidhet me çuditshmërine e fakteve, prandaj ndihemi të pafuqishëm përmes reagimit tonë njëkohësisht .
Duhet lexuar propozimi i quajtur për zhvillimin e shoqërisë shqiptare, në impakt udhëheqës dhe motivimi. Ky angazhim nuk është i mjaftueshëm sepse karakteri politik mirbeson avantazhet e një drejtimi më te specifikuar shoqëror dhe thelbi i cdo arsyetimi respekton jo dëshirat, por rezultatet e kushtëzuarë.
Ndryshimi mes asaj që është kërkuar gjithmonë do përplaset me gjëndjen e mëparshme dhe, rifillimi mbi interesat, ka problematikë të panjohurisë që shkakton indiferencën shoqërore.
Siç e dimë cinizmi mbi tolerancën dhe pretendimi më i frikshëm që titullon shpirtin, zbaton rregullat e ulëta sociale. Ofrimi i mundësive, intuita e rezultatit publicistik dhe konfirmimi për të anashkaluar llojin e veprimtarisë, njeh humbje me vetëdijen e një programi të analizuar si pasojë e pretendimit të qytetarëve .
Jemi të pasuar nga shërbimi i njëjtë, por në kërkesa të ndryshme.
Ironia e kësaj loje qëndron deri në afrimitetin për të angazhuar secilin në rritjen emocionale duke humbur përllogaritjen e mjaftueshmërisë.
Në çdo veprimtari të pamerituar,frymëzohen qindra mijëra të rinj të cilët intrigojnë kafshatën e sakrificës drejt rebelimit pengmarrës duke zëvendësuar hijen e tyre.
Në thelb, për të kuptuar marrëdhënien e padobishme ose raportin “fisnik” të mirorganizuar. bën ndryshimin e çdo humbjeje që
duhet për te fituar.
Akoma nuk jemi në provë, por në disavatazh dhe mirbesimi i kultivuar hesht nga keqkuptimi i provokuar dhe nga principet e
thyera njerëzore!
Sfida nuk është e vështirë por të sfidohemi është e domosdoshme!
Çështja në realitet është më e padukshme se e vërteta në imagjinatë. Pse ?
Luajnë rol të veçantë si përparësitë edhe objektivat e ndryshme shfrytezuese, se bazohet njëkohësisht në rrymë të kundërt pafajsie nga orientimet e gabuara deri në rritjen profesionale. Prandaj vihemi re menjëherë dhe xhelozohemi nga njeri – tjetri, jo për faktin që ndihemi të paaftë, por se ndjesia e përceptimit ndryshon në pikpamje të dyfishtë kohorë!
Ky nuk është fundi i paracaktuar por interpretimi i gabuar nëpërmjet manipulimit social! Natyrisht, për shkaqe administruese në etikë të rrëmbyer, ripozicionohet mashtrimi publik nepermjet së vërtetës së pathënë dhe interësimit për të keqtrajtuar fuqinë obliguese!
Në formë deklaruese, kënaqesia e prekur nga kurioziteti të jep ndjesinë e heshtjes edhe nëse ndihesh i kërcënuar nga autoriteti i pendimit. Loja vëzhguese përmban përsonazhe të bindshëm duke përfshirë familjen në strukturë të njëjtë përsa i përket nxitjes dhe
imoralitetit për të fituar drejtësinë e padrejtë si efektivitet i përshtatshmerisë në humbje .
Cilësia është konvertim i vetvetës për të pranuar qëndrueshmërinë mes kundërshtimeve, duke njohur vetbesimin tek kjo mënyrë detyruese, ku në thelb rivalizon kuptimin e gjithçkaje nëse tundon cinizmin e krijuar prej kundërshtareve të tu.
Synimi është i ashpër dhe nga rezultati i zgjedhjes, organizimi shpesh herë dështon.
Kjo marrëdhënie e destinuar për të bazuar shijet e brezit të prindërve tanë, kufizojnë pabesinë e lirisë dhe ndotjen frymore të
karakterit abstrakt, sepse sensualiteti i ëndrrës mbetet individual.
Çmimi i vetëm në koncept familjar urdhëron kushtet në pozicionimin e gabuar estetik dhe konfliktin financiar, si pretëndim i pamerituar dhe formë e rrëzuar.
Pavaresia nuk është çështje për ta fituar, ajo lind dhe mirbesohet.
Kundërshtimi nuk është shkak, ai thjesht zhvillohet dhe miratohet. Turpi i shkelur është një tjetër synim i pabarabarte dhe intuita e zgjedhur mjaft e ngadaltë. Koshienca e lartë ndërvepron në poshtërsinë e përmbajtur prandaj gjëndja e së vërtetës është shitur në themelet e mashtrimit.
Kjo është Shqiperia ?
Marrëveshja e fshehtë është pakt njerëzor dhe nëse je i papërfshirë përballesh me mospranimin e të tjerëve, por ky është një tjetër gabim i merituar dhe kultivues mes raportit më të frikshëm, duke i ofruar lirinë qënieve “drejtuese” dhe pabesise po aq njerëzore .
Limitet janë të palimituarë, sepse kushti administrativ të pranon masivisht që nga krahasimi për të qënë i ndrojtur, deri tek subkoshienca e trajtuar vazhdimisht nga konflikti i vetvetës.
Jeta bazohet në premtime të ndryshme dhe zhgënjimi fiton rol të rëndësishëm për të qënë i nënshtruar dhe tejet kërkues, duke
i qëndruar objektivave të paqarta.
Ndryshe nga çdo sipërmarrje individuale thyhen kushtet kolektive dhe nga çdo shpresë e kultivuar qëllon varësine në struktura të ndryshme pretendimi.
Në fazë normale qëndron dhe pëshpëritja e vendimeve, ku dallohemi nga rregulli i ç’ekuilibruar si referencë e dobishme për të besuar në të njëjtat shkaqe duke mos ndryshuar mënyrën e mbijetesës.
Në këtë rezultat të dukshëm, paragjykojmë të parët tanë që nga konteksti i një këshille deri në finalizimin e paanshmërisë duke mos kuptuar rëndësine e askujt.
Vështirësia bëhet më e lehtë dhe marrëveshja njerëzore sjell në favor vetdijen e tyre duke menduar që nuk mund të humbasin asgjë në kundërveprim të një ndryshimi aktual!
Kjo marrëdhënie i përket pikërisht brezave mbi një distancë të theksuar kohore që posedojnë të njëjtat vlera njerëzore në thelb
por mbi parime të panjohura mes njeri – tjetrit .
Asgjë më pak e rëndësishme nuk i bën më shumë indiferentë.
Ketu zgjidhet ose lihet mënjanë paaftesia e rregullsisë tipike për të shërbyer egos së tepruar në kooncidencë të papranueshme. Kujdes ! E njëjta thirrje gabon në të dy mënyrat, por e vetmja arsye mund të bashkojë të gjitha pasojat dhe i kthen në zgjidhje, si nga formimi i paragjykimit deri tek vendoshmëria përsonale!
Në përfundim të çdo arsyetimi, koha mësoi moralin e saj duke trashëguar bindjen e njerëzve, por nisur nga serioziteti i ngjarjeve pasoi aktualitetin në një tjetër dimension kritik, pa filluar lojën, takoi fundin e saj!
Ia vlen që e vërteta historike t’i besojë tolerancës dhe dashurisë njerëzore pa dallim moshe, gjinie, race apo feje.
Ne duhemi sepse jemi te përzgjedhur
