Nga Gladiola Busulla
Disa njerëz na ndezin
një det të pakontrolluar mërie.
Të tjerë ecin për shumë hëna
në shtegun pranë nesh.
E të tjerë akoma
nuk i shohim dot,
as në hapësirën midis dy pëllëmbëve.
Stinët përshkoqen dhe gjethet
E dashura fluturojnë larg nesh.
Dikush mund të vizatojë
Qindra buzëqeshje mbi buzët tona.
E dikush të na bëjë të shpërthejmë
Në një shtrëngatë të marrë lotësh.
Disa njerëz i takojmë në udhëkryqet
E jetës për të na dhuruar lumturinë.
E të tjerë për të na njohur
me dhembjen, trishtimin, vetminë.
Të gjithëve u japim diçka nga vetja
Dhe i lëmë të marrin pak prej nesh.
Sepse shpirtrat, me njëri-tjetrin
nuk takohen kurrë rastësisht.
