Traduzione di Adela Kolea
DritĂ«ro Agolli – Faqja Zyrtare
A me, i pesci fanno sbalordire
Con la loro bocca sprezzante, smorfiosa,
Poi, quando ti voltano le spalle
Ti sbattono in faccia un’ indifferenza spaventosa!
Avverto a pelle il loro rigetto
Ah, pesci impavidi oltre l’occhio di vetro;
Come per vomitare spalancano la bocca
E imprecano dicendoti:
“Che ti scoppi il cervello!”
Al mondo detengono un primato di vanitĂ
Ti deridono, ti sputano, ti vomitano addosso
Atteggiandosi tutti a sangue freddo
Che la testa, cosĂŹ come il loro corpo contorto, ti girerĂ !
đŠđ±”Peshqit”
(Dritëro Agolli)
Mua peshqit më lënë pa mend, më çudisin
Me buzët e tyre përçmuese, përqeshëse;
Pastaj kur më kthejnë kurrizin
Më flakin fytyrës indiferencën rrënqethëse!
E ndiej se sâduan tĂ« ma shohin as bojĂ«nâŠ
Ah, kĂ«ta peshqit! PĂ«r mua tĂ«rr sâua bĂ«n syri i xhamtĂ«;
Si për të vjellë e hapin vesh më vesh gojën
Dhe haptaz mĂ« thonĂ«: âKoka tĂ« plastĂ«â!
MendjemĂ«dhenj sesa peshqit sâdo ketĂ« kjo botĂ«:
Aty të përqeshin, aty të pështyjnë, aty dhe të vjellin,
Dhe janë të gjithë aq shumë gjakftohtë,
Sa kokën vërdallë si trupi i peshkut ta sjellin.
