Di Adela Kolea
Për herë të parë në jetën tonë – modernë apo demode qofshim – në emër të “lirisë së artit”, në qytetin homolog tonin, qytetin e Verdit, Giuseppe Verdin e pamë edhe version transgender…🎼🎹🎩
Verdi them se po rrotullohet në varr…
Megjithëse Verdi vetë ka qenë antikonformist për kohën por, nuk është këtu çështja.
Nga data 24 Shtator e deri më 15 Tetor, takim i përvitshëm në qytetin tonë me “Festival Verdi”, meqë Giuseppe Verdi është artisti për ekselencë i qytetit tonë, organizohet çdo vit ky Festival. 🎼🎹🎩
Vetëm një risi ndodhi këtë edicion:
Organizohet me këtë rast një ballo me maska, ku imazh përfaqësues i shfaqjes u bë piktura e Giuseppe Verdit e shpërfytyruar e paraqitur si transgender.
Tani, në respekt të çdo zgjedhjeje personale njerëzore, çdo fushate sensibilizuese etj, po ndalesha vetëm te abuzimi me figurën e Giuseppe Verdit, në emër të “X” kauze apo opinioni të lirë…
Qe një impakt i fortë kjo performance.
Nuk na kishte qëlluar më parë ta shihnim Verdin autoritar në këtë version.
Arti është shprehje e interpretim i lirë dhe deri këtu, e mirëqenë e është i kotë çdo sugjerim, pasi gjithçka që mund të komentosh, ose keqkuptohesh, ose etiketohesh si mosnjohëse e artit ose si demode, antike.
Përtej kësaj, unë mendoj se arti është i lirë nga një anë por, edhe nën diktaturë nuk jemi, kur arti vihet në shërbim të X ideologjie e nuk mund ta vësh atë vetë në diskutim.
Ndaj, përtej shijesh personale apo njohurish mbi artin, shprehet që çke me të një opinion i lirë mbi efektin që një vepër arti, të shkakton.
Kuptohet, si dashamirës të mirëfilltë e jo si kritikë arti apo ekspertë të fushës.
Në kohë të tilla si këto të sotmet, plot kitsch, trash, trasgresione, pseudoart etj, ” merde d’artiste” gjen habitatin e vet.
Dhe mendoj se një artist i aftë duhet të krijojë gjëra autentike të reja nga ana e vet, pa abuzuar e pa iu servirur disa miteve, duke u sjellë si oportunist në orbitën e tyre, duke transformuar në mënyrë trash e mediokër, abstrakte, disa mite të paprekshme.
Mbetem e mendimit që artin duhet ta kuptosh, sigurisht. Por, as shijet nuk imponohen dot.
De gustibus non disputandum est.
Giuseppe Verdi nuk preket! 🎼🎹🎩
Adrenalina provokuese artistike le të shpaloset me risitë e veta autonome po e pati atë forcë krijuese, pa thithur si ushunjëz ca mite në piedistal.
Sot krijohen cover në muzikë, interpretime nën kyç modern i këngëve të vjetra por, që bastardohen e me origjinalin nuk kanë asgjë të përbashkët.
Krijohen në kulinari pjata gourmet, mbi receta të vjetra, nën interpretim modern por, që edhe ato, me shijet autentike, nuk kanë asgjë si emërues të përbashkët.
Krijohet pafund e në formë shumëdimensionale, sipërfaqësore por, sot janë të gjithë me tagër krijues automatikisht e sensi i kritikës po humb efektin e vet, po bëhet “paqësor” me çdo formë mediokre krijimi.
Sot, organizohen edhe evente mbi librin por, erën e letrës së librit mbi duar askush nuk e ndien.
“Libri protagonist” në një event, shndërrohet në aperitiv me dy patatine a një cocktail…
Devijime të dukshme e teatralitet mbi cilësinë e mirëfilltë, në emër fasadash e lustrash:
Epidemia e kohës.
