Në nji vend ku djali rritet si mbret/princ/pasha, do a s’do, gruaja ka me qenë veç nji ‘copëzë mishi’ ose nji shërbëtore që i plotëson krejt nevojat e tij.
Në nji vend ku asht’ marre me fol e me i mësu fmijtë se dashnija s’ka kufi n’gjini e ditunia asht’ e shenjtë; ka me qenë gjithë e hidhun jeta.
Në nji vend ku nanat i mësojnë djemtë e tyne me fluturue e pastaj me i shkelun çikat e huaja; s’asht çudi kur këto t’fundit dhunohen sistematikisht.
Në nji vend ku arritja ma e madhe asht’ paraja, telefoni ose kerri/makina e shtrenjte, aty ku Instagrami ta dikton jetën dhe ku duhesh me u ly-ngjy për me ra n’sy: nuk ka fort shpresë për nesër!
Aty ku gratë e ulin kryet dhe e lshojnë dijen; ka me pasë vend për krejt t’kqijat… Aty ku gratë detyrohen me u futë n’dorën e t’fortëve s’kanë me çelun pranverat.
Atje ku burrat shesin mend se ‘pika ma e naltë me moral e nder asht motra’ e ka përthëkue e zeza oxhakun e konakut!
Fjolla Spanca
