Sa shpejt ikin vitet
Kujtimet gjithnjë e më shumë ngacmojnê shpirtin
Treten shikimet në rrugët ku ecēm
Ah ky mall zërin ja ngjirur e tharë
Mbi supe rëndin pesha e kohës
Ti më ulesh pranë i qeshur
Lehtë më prek e trupin ma ledhaton
Më deh e jotja dashuri deri në shpirt…
Të bukurin sy kur ma hedh si rreze e parë kur agon
Si tërmet më dridhet zemra
Vullkani ndizet do të shpërthejë
Lëviz me shkulme gjaku ndër vena.
E dashur, m’u lute me lot në sy;
Mos më ndëshko me fjalët e mia që ti thashë pas dehjes së dashurisë
Aromën e zemrës veç tek unë e ke
Vërtet u mundova të largohem prej teje si nomad
S’tê nxjerr dot prej gjakut tim
Më rrjedh nëpër dej si ujëvarë
Më ushqen çdo ditë si bimê!
I dashur je si Akili me dobësinë e thembrës
Mallin tënd unë e kreh por se prish
Mbi kujtesë e var aromën e nxehtë
E ndjej hapin tënd që largohet
E lamë njëri – tjetrin ftohtë në këtë natë të heshtur…
