E doja dashurin, te humbur qe ne fillim….
Se frika me mbante zgjuar…..
Le te ikte gjithe kohes e lire….
E te thithej nga brenda nga puthje-gure vullkanik!
E doja dashurin te humbur qe ne fillim…
Cdo dite ta kisha nje sfide te re….
Me zemer e me shpirt te isha e atij….
E ai tme kishte si te fundet trofe!
E doja dashurin te humbur qe ne fillim…
Ta mesoja si lojen me te bukur te femijrise…
Truri te me ndalej ne te 100ndat e sekondes …..
Sa here te me puthje,kur te me puthje Ti !
Ne perhumbjen time ,e doja Dashurin!
Sa here te arratisesha dites se perditeshme!
Do ta kuptonim keshtu te dy!
Cishte e fundit dashuri e humbur qe ne fillim!
Dashuria s’eshte gare !
Por le te ishte dhe i bukur nje finish!
Ne te dua me shume per puthjet ne qafe!
Ne me do me shume per syte magnetik!
Per te dy do ishte ,
Dashuri e humbur qe ne fillim!
Ashtu sic bota, kishte nje fill,
Fundi nuk i dihet kur vjen dhe kur ik…
Ndaj dhe ne betime te dashuruarish,
Pergamentet e puthjeve ,
I mbajm si me te bukurin kujtim,
Te dashuris se madhe te humbur qe ne fillim !
V.F
